آگاهی از حساسیت ها و ظرافت‌های موجود در نظام طبیعت و درک فرصت‌ها و تهدیدهای موجود در محیط زیست، ضرورتی انکارناپذیر برای برنامه‌ریزان توسعه پایدار کشور است. به مدد مدیریت آگاهانه و با استفاده ازابزارهای مدیریتی نوین، بخصوص حسابداری زیست محیطی، می‌توان رفتارهای نابخردانه بشر را در عرصه محیط زیست مهار زد. سیستم‌های اکولوژیکی، شامل ارکانیسم، جمعیت، جامعه، اکوسیستم و بیوسفر، هر یک جایگاه خاصی در طبیعت دارند و وظیفه ویژه‌ای را انجام می‌دهند و با اکمال متقابل، ادامه حیات نظام اکولوژیکی را تضمین می‌کنند. هر یک از این سیستم‌ها قدرت تحمل خاصی دارد و در شرایط ویژه‌ای می‌تواند به حیات خود ادامه دهد. متأسفانه افراد بشر با اعمال فشار بر سیستم ‌های اکولوژیکی در حدی فراتر از ظرفیت تحمل آن‌ها مشکلات زیست محیطی فراوانی را به وجود آورده‌اند. لازم است که اقداماتی اساسی، قاطعانه و همه جانبه صورت گیرد و روند تخریب متوقف شود. پیش‌نیاز اقدام مؤثر، آگاهی همه جانبه است. شناخت قواعد طبیعت و آگاهی از اصول اکولوژی، کمک مؤثری به توقف اعمال تخریبی و تسریع اقدامات پیشگیرانه است. رهبران و مدیران جهان باید از واقعیت‌های نگران‌کننده جهانی آگاه شوند و در قلمرو نفوذ خود به گونه‌ای عمل کنند که معضلات موجود کاهش یابد. در این فرایند لازم است که عرضه محدود طبیعت به طور سنجیده مورد استفاده قرار گیرد و مدیریت عرضه بر مدیریت تقاضا رجحان یابد. در این زمینه نیاز به روش‌های مدیریتی نوینی است که براساس آن‌ها بتوان داده‌ها و ستاده‌های زیست‌محیطی را در هر یک از طرح‌ها و فعالیت‌های انسانی برآورد کرد. با استفاده از روش حسابداری داده- ستانده با مبنای سه‌گانه می‌توان تا حدود زیادی بر فعالیت‌های عنان گسیخته انسان‌ها در عرصه محیط زیست مهار زد. براساس این روش، ملاحظات زیست محیطی در سیستم‌های مدیریت مالی و حسابداری کلیه سازمان‌ها لحاظ می‌شود و کلیه هزینه‌های مستقیم و غیرمستقیم زیست‌محیطی مورد توجه و محاسبه قرار می‌گیرد.