مشکلات زیست محیطی متعدد لزوم تغییر رویه کنونی در تولید پسماند و کاهش نخاله­های ساختمانی را نشان می­دهد. این در حالی است که ظرفیتهای بالای راهکارهای مبتنی بر بازیافت می­تواند به افزایش بهره­وری مصرف و کاهش نرخ تولید پسماند، و در دید کلان نیز گامی موثر در راستای تحقق توسعه پایدار منجر شود متاسفانه بازیافت در معماری امروز مغفول مانده است.
اهداف: هدف این مقاله شناخت ریشه­ها و بررسی خاستگاه نظری آن در میان ایرانیان و در اندیشه ایرانی- اسلامی است.
روش­ها: این پژوهش با رویکرد کیفی و به روش داده بنیاد انجام شده است و هدف آن یافتن مبانی اعتقادی بازیافت در معماری ایران بوده است.
یافته­ ها: تجربه­های موفق بازیافت در معماری ایرانی، نشان از ریشه­های قوی این مساله در نظام اندیشه ایرانیان داشته است. آموزه­های دینی از یک سو و ارزشها فرهنگی از سوی دیگر بازیافت را راهکاری مناسب و اصولی در ساخت و ساز ابنیه معرفی میکند. محققین در جریان مطالعه خود عواملی چون تکریم و تقدس طبیعت، سفارش به حفظ آن و ایجاد مسئولیت اجتماعی را از جنبه اعتقادی و انس با طبیعت و ساده زیستی و پرهیز از زوائد را از جنبه فرهنگی زمینه ساز استفاده از استراتژی­های بازیافت در معماری شناختند.
جمع­بندی: به نظر می­رسد مسیر احیاء مساله بازیافت در معماری روز کشور جز با شناخت ریشه ها و بازتعریف جایگاه ارزش بازیافت و بررسی سابقه این موضوع در میراث معماری ایرانی محقق نمی­شود. امید است مطالعاتی از این دست کمکی در راستای  پیاده سازی بازیافت در معماری آینده کشور باشد.

واژه‌های کلیدی: بازیافت|معماری ایرانی|فرهنگ ایرانی|داده بنیاد|نظام اعتقادی|طبیعت ،

متن کامل [DOCX 241 kb]   (6 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---