بافت‎های قدیمی و تاریخی هر شهر، پاسخی مناسب برای زندگی افراد در زمان خود بوده و اصول و ارز‌ش‌های جامعه خود را به کالبد معماری بدل کرده‎اند. گرچه نیازها و فرهنگ جوامع امروز با انقلاب‎های صنعت و اطلاعات دگرگون شده، اما همچنان ریشه‌های عمیقی در فرهنگ حاکم بر بناهای تاریخی خود وجود داشته و میتوان از آن‎ها آموخت. یکی از اصول واجد ارزش خانه‎های سنتی حریم و علی‌الخصوص حریم دیداری یا قابلیت کنترل میزان دید به درون خانه با توجه به فضای رو به آن است. در این مطالعه سعی بر آن است که تاثیر عنصر دریا و دید به آن بر حریم بصری بناهای مسکونی بافت قدیم شبه‌جزیره بوشهر بررسی شود. در این راستا با روش پژوهش در عمل، مطالعات میدانی انجام شده است؛ بدین صورت که با نمونه‎گیری غیرتصادفی هدفمند، شش بنای مسکونی درون و لبه بافت تاریخی که دارای عنصر شناشیر خارجی هستند، انتخاب و برداشت شده‎اند. با معرفی عناصر موثر در حریم دیداری، تعداد، سطح و دید آن‎ها، میزان باز، نیمه‎باز یا بسته بودن فضای خانه توسط این عناصر در نمای بناهای داخل بافت و رو به دریا مقایسه و تاثیر عامل دریا در حریم بصری خانه‎ها استنتاج شده است. آن‎چه از نتایج برآمده نشان‎دهنده این است که دریا باعث کاهش نیاز به حریم بصری خانه‌ها شده به گونه‌ای با وجود ثبات تناسبات، نماهای درون بافت دارای فضاهای بسته بیشتر و فضاهای باز کمتری نسبت به خانه‌های لبه بافت هستند اما میزان فضای نیمه‌باز در آن‌ها یکسان بوده و تحت تاثیر عامل دریا قرار نگرفته است.
 

واژه‌های کلیدی: |حریم دیداری|دریا|شناشیر|نما|بافت قدیم بوشهر ،

متن کامل [DOCX 3686 kb]   (8 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---