رویکرد برنامه­ریزی مورد تأکید الگوی ارائه شده، توسعه­ی پایدار شهری با رهیافت برنامه­ریزی تعاملی و رویکرد مطالعاتی الگو نیز، رویکرد معرفت­گرایانه می­باشد؛ بدین­گونه که، با توجّه به اهمیّت انسان، به شناخت انسان از دید اسلام پرداخته و به تبع ابعاد گوناگون وجودی او، شهر اسلامی متناسب با انسان و نیازهای جسمانی و روحانی او در چهار رده نیازهای زیست­محور، تفریح­محور، فرهنگ­محور و معنامحور شکل می­گیرد؛ سپس به سبب تحقّق بهینه­ی هر یک از نیازهای چهارگانه­ی انسان، مهم­ترین اصول محتوایی شهر ایرانی اسلامی، شامل عدالت، محلّه­محوری، مسجدمحوری، پرهیز از انواع مزاحمت­ها، محرمیّت، زیبایی، و ارتباط با طبیعت، معرفی می­گردد. از سوی دیگر در این الگو، اهداف شهر زیست­پذیر، به عنوان مبنای نظری در نظر گرفته می­شود با این تفاوت که به جای تأکید بر لایه­های پایین (نیازهای جسمانی) بر برنامه­ریزی دقیق و رشد حداکثری در تأمین لایه­های بالاتر (نیازهای روحانی) انسان، تحت عنوان شهر رشدپذیر تأکید می­شود؛ در این الگو، بر دو ساحت بالقوۀ نفس تأکید شده است و اگر بخواهیم براساس آن عمل کنیم باید به دو ساحت اوّل تنها در حدّ ضرورت پاسخ دهیم تا بتواند لایه­های بالاتر شکوفا شود. در حقیقت هدف اصلی این الگو، زمینه­سازی و هشدار برای برنامه­ریزی دقیق و رشد حداکثری در لایه­های سه و چهار (فرهنگ­محور و معنامحور) آن است که هدف اصلی تعریف انسان می­باشد. مهم­ترین نکته که در شهر رشدپذیر مورد تأکید است، توجّه به بعد چهارم یعنی نیازهای معنامحور می­باشد.

واژه‌های کلیدی: شهر اسلامی| نیازهای انسان| شهر زیست پذیر| شهر رشدپذیر ،

متن کامل [DOCX 236 kb]   (9 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---