چکیده

زمینه و هدف: افزایش اعتیاد در جامعه و گرفتاری‌های ناشی از آن و تقاضای افراد برای بهبود مشکلات معتادین،  نشان‌دهنده نیاز اشخاص به مداخلات و آموزش‌های تخصصی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروهی نظریه انتخاب بر کیفیت زندگی معتادان بود.

 روش بررسی: پژوهش مورد نظر از نوع روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش عبارت بودند از: کلیه مردان معتادی که در سال 1394 به مراکز ترک اعتیاد شهر اهواز مراجعه کرده بودند.50 نفر از معتادان با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی به یکی از دو گروه آزمایشی(تعداد = 25) و گروه کنترل ( تعداد = 25) گمارده شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه کیفیت زندگی را در سه مرحله ( پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بعد از 60 روز) تکمیل کردند. گروه آزمایشی، آموزش گروهی نظریه انتخاب را در 10 جلسه، 90 دقیقه ای، هرهفته یک بار دریافت نمودند. داده های آماری با استفاده از تحلیل کواریانس( آنکوا) تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش گروهی نظریه انتخاب منجر به تفاوت معنی دار آماری(p<0/001) بین مراحل پیش، پس آزمون و پیگیری در نمره کیفیت زندگی در افراد معتاد شد. به این صورت که در مرحله پس آزمون و پیگیری، بعد از کنترل نمرات پیش آزمون، گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، کیفیت زندگی بالاتری را گزارش نمودند.

 نتیجه گیری: آموزش گروهی نظریه انتخاب در خصوص نقش انتخاب گری رفتار، نیازهای پنجگانه، اهمیت خود کنترلی رفتار، نقش کنترل موثر، شیوه تحقق نیاز، مسئولیت پذیری و خودارزشی، دنیای کیفی، هفت رفتار مخرب، هفت رفتارمراقب ، هویت توفیق و هویت شکست می تواند افزایش کیفیت زندگی در معتادان را در پی داشته باشد.

کلیدواژه ها: نظریه انتخاب، کیفیت زندگی، معتادان.