زمینه و هدف: بی‌تحرکی و عدم فعالیت بدنی خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت، عملکرد ریوی و کیفیت خواب را افزایش می‌دهد و فعالیت و ورزش منظم می‌تواند بسیاری از این عوامل خطرزا را تعدیل کند. هدف از تحقیق حاضر تأثیر یک دوره تمرین هوازی بر سطح سرمی نیتریک اکساید، شاخص‌های عملکردی ریوی و کیفیت خواب زنان مبتلا به دیابت نوع  2 می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه نیمه­ تجربی، 20 زن دیابتی نوع2 (میانگین سنی 6/54/47  سال و میانگین BMI 9/21/29 کیلوگرم بر مترمربع)  انتخاب و  در دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی به مدت شش هفته (4 جلسه در هفته، با شدت 50 تا 80% ضربان قلب ذخیره) اجرا شد. شاخص­های FVC، FEV1 و سطح نیتریک اکساید قبل و پس از مداخله اندازه­گیری شد و از پرسشنامه PSQI جهت ارزیابی کیفیت خواب استفاده گردید. تجزیه­و­تحلیل آماری با استفاده از آزمون آماری تی وابسته، تحلیل کوواریانس و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معناداری p≤0/05 انجام شد.

 یافته­ها: نتایج نشان داد شش هفته تمرین هوازی کاهش معناداری در امتیاز کیفیت خواب و افزایش معناداری در غلظت سرمی نیتریک اکساید و حجم­های ریوی (FVC و FEV1) در مقایسه با گروه کنترل ایجاد کرد (p≤0/05). اما ارتباط معناداری بین حجم­های ریوی و امتیاز کیفیت خواب مشاهده نشد (P≥0/05).

نتیجه­گیری: به نظر می­رسد فعالیت منظم هوازی می­تواند اثر قابل ملاحظه­ای بر افزایش سطوح نیتریک اکساید و برخی از حجم­های ریوی و در نتیجه بهبود کیفیت خواب در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد.