مقدمه: خشونت محیط کار یکی از مسائلی است که پرستاران در بخش های بالینی با آن مواجه هستند. میزان این خشونت با توجه به نوع بیماران مراجعه کننده متفاوت می باشد. بخش های روان یکی از پر حادثه ترین بخش های مراقبتی است. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت خشونت، عوامل مستعد کننده و پیشگیری کننده آن در پرستاران شاغل در بخش های روان می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، 183 نفر از پرستاران شاغل در بخش های روان مرکز روانپزشکی رازی بصورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه جمعیت شناسی و پرسشنامه "خشونت محل کار در بخش سلامت" "Workplace Violence in the Health Sector" بود. پرسشنامه "خشونت محل کار در بخش سلامت" دارای چهار زیر مجموعه خشونت جسمی، روانی، جنسی و نژادی و سه سئوال باز با عنوان "عقیده راجع به خشونت در محل کار" بوده است. روایی محتوا و صوری با نظر خواهی از 11 نفر از مدرسین تایید شد. پایایی به روش آزمون مجدد بر روی 20 نفر از پرستاران در دو نوبت به فاصله 15 روز بررسی و با همبستگی (73/0r=) تایید شد. داده های جمع آوری شده باSPSS  نسخه 18 و روش های آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میزان شیوع خشونت محیط کار در یکسال برابر با 71 درصد بود. خشونت های روانی و فیزیکی به ترتیب با فراوانی4/93 درصد و 6/71 درصد دارای بیشترین رخداد و خشونت های نژادی و جنسی به ترتیب با فراوانی 1/19 درصد و 5/5 درصد کمترین خشونت وارده نسبت به واحدهای مورد پژوهش بودند. بیشترین واکنش واحدهای مورد پژوهش نسبت به خشونت (9/39 درصد) دعوت کردن فرد مهاجم به آرامش بوده است. 2/61 درصد آن ها برگزاری کلاس های آموزشی کنترل خشونت و 6/59 درصد وجود نظام مدیریتی برای گزارش دهی خشونت را ضروری می دانستند.

نتیجه گیری: پرستاران شاغل در بخش های روان بطور دائمی در معرض انواع خشونت های فیزیکی و کلامی قرار دارند. انجام اقدامات پیشگیرانه در این مورد پیشنهاد می شود.