زمینه و هدف : ا ستفاده از روشهای استریولوژی برای اندازه‌گیری اجزاء کلیه، راهنمای مفیدی برای تشخیص و ارزیابی روند بهبودی در این عضو می‌باشد. امروزه وسایل تولیدکننده امواج الکترومغناطیسی درمحیط خانه، محل کار و تأثیر این امواج روی اعضاء توجه بسیاری از محققین را بخود جلب نموده است. تأثیر این امواج بر هر قسمت از کلیه با توجه به وابستگی بین اجزای ساختمانی کلیه سبب می‌گردد که آسیب به یک جزء، تقریباً اجزاء دیگر مثل بافت بینابینی گلومرول را نیز درگیر نماید.

  رو ش بررسی : برای انجام این مطالعه تعداد 16 سر موش صحرائی از نژاد Wistar با میانگین وزن حدود 135 گرم تهیه و بطور تصادفی به دو گروه 8 تایی تقسیم گردیدند. گروه آزمایش موشها روزی 6 ساعت به مدت یکماه با شدت 1/0 میلی تسلا در میدان الکترومغناطیسی قرار گرفتند. گروه کنترل با همان شرایط در میدان قرار می‌گرفتند فقط دستگاه خاموش می‌گردید. موشها تحت بیهوشی عمیق تشریح گردیدند و از کلیه آنها پس از پروسس بافت با میکروتوم، برشهای پنج میکرونی تهیه و با روش هماتوکسیلین ائوزین رنگ‌آمیزی گردید. سپس حجم کل کلیه، مدولا وکورتکس و حجم کل گلومرولها با استفاده از اصل کاوالیه محاسبه شد. و نتایج با نرم افزار SPSS و آزمون آماری T. test آنالیز گردید .

  یافته‌ها : نتایج حاصل از این تحقیق نشان می‌دهد که میانگین حجم کل کلیه و کورتکس در دو گروه کنترل و آزمایش اختلاف معنی‌داری را نشان نداد (05/0 p> ). و نیز میانگین حجم مدولا و میانگین نسبت حجم گلومرولها به حجم کل کلیه در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری را نشان می‌دهند (05/0 p< ).