|
میزان هموگلوبینگلیکاته (Hb-A1c) و عوامل مؤثر بر آن در بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت استان کردستان در سال 1378
|
| دكتر افسانه شریفیان *1، دكتر علیرضا دلاوری2، سیروس شهسواری3 ، دكتر فرشاد شیخ اسماعیلی4 |
1- استاديار ، گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، بیمارستان توحید، سنندج، ایران
2- استاديار ، گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
3- کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
4- پزشک عمومی ، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران |
|
|
چکیده: |
| چکیده
مقدمه: دیابت ملیتوس شایعترین بیماری داخلی است که شیوع آن در حدود 2-1 درصد جمعیت عمومی میباشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان هموگلوبین گلیکاته (Hb-A1C) و عوامل مؤثر بر آن در بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت استان کردستان (واقع در بیمارستان توحید سنندج) از اول تیر ماه لغایت آخر اسفند ماه 1378 صورت گرفته است.
مواد و روشها: نوع مطالعه توصیفی است و تعداد 223 نفر به روش سرشماری انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات بصورت مصاحبه و همچنین نمونهگیری خون ناشتا و انجام آزمایش به روش کالریمتری جهت تعیین میزان (Hb-A1c) بود.
نتایج: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که از 223 بیمار فوق الذکر 3/41 درصد مذکر و 7/58 درصد مؤنث بودند. محدوده سنی بیماران از 10 سال تا 74 سال متفاوت بوده و 7/46 درصد بیماران در محدوده سنی 35 تا 54 سال بودند. 26 درصد بیماران بیسواد و تنها 2/15 درصد بیماران تحصیلات بالاتر از دیپلم داشتند. 3/19 درصد بیماران دیابت وابسته به انسولین (تیپI) و 78 درصد بیماران، دیابت غیر وابسته به انسولین (تیپII) داشتند و تنها 9/0 درصد بیماران دیابت جوانان با شروع در بزرگسالی (MODY) و 8/1 درصد بقیه دیابت حاملگی داشتند. از نظر نوع درمان 5/17 درصد بیماران تنها با رعایت رژیم غذایی، 8/23 درصد از انسولین و بقیه (7/58 درصد) از داروهای ضد دیابت خوراکی استفاده مینمودند. 6/16درصد بیماران، مورد جدید (New Case) و بقیه مراجعهکنندگان قبلی بودند. 8/18 درصد بیماران کنترل گلیسمیک عالی، 5/4 درصد کنترل گلیسمیک خوب، 6/25 درصد کنترل گلیسمیک متوسط و 1/51 درصد کنترل گلیسمیک ضعیف یا عدم کنترل را نشان دادهاند.
نتیجهگیری: در کل، جنس مؤنث، سن پایینتر، بیسوادی یا سطح پایین تحصیلات، تیپI دیابت، درمان با متفورمین به تنهایی و گلیبن کلامید به تنهایی (در مقایسه با ترکیب هر دو)، عدم مراجعه به درمانگاه دیابت و محل سکونت خارج از شهر سنندج (بهخصوص ساکن روستا)، شانس عدم کنترل گلیسمیک را افزایش دادهاند. یافتهها نشان دادند که توزیع کنترل گلیسمیک در بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز دیابت استان کردستان بهتر از کنترل گلیسمیک سایر مطالعات داخل کشور (اصفهان، کاشان و یزد) میباشد، اما در مقایسه با مطالعات خارج از کشور به مراتب کنترل گلیسمیک ضعیفتری داریم. |
|
| واژههای کلیدی: هموگلوبین گلیکاته (Hb-A1C)، دیابت، استان کردستان |
|
|
متن کامل [RTF 147 kb]
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: ۱۳۸۷/۱۲/۱۸
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
