مجله دانشکده پزشکی

 زمینه و هدف: استفاده از گرافت غضروفی خرد شده در سال های اخیر در جراحی رینوپلاستی مورد توجه جراحان پلاستیک قرار گرفته است؛ با این حال امکان جذب غضروف ها در دراز مدت معمولا وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر سلول های بنیادی مشتق از چربی بر بقای گرافت های غضروفی خرد شده بود.

روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه مداخله ای بود که در سال 1393 در آزمایشگاه حیوانات بیمارستان حضرت فاطمه(س) انجام شد. در  این 10 خرگوش سفید نیوزلندی، با سن 12 تا 16 هفته، مذکر و با میانگین وزن 2000 تا 2500 انتخاب شده و  سلول های بنیادی از بافت چربی سطح داخلی کشاله ران هر یک از خرگوش ها تهیه شد. گرافت های غضروفی خرد شده آغشته و غیر آغشته به سلول های بنیادی اتولوگ به ترتیب در پاکت های زیر جلدی طرفین خط وسط پشتی هر یک از خرگوش ها قرار داده شد و، وزن آن ها دوبار، قبل از ایمپلنتیشن و پس از اکسپلنتیشن اندازه گیری و ثبت شد. بررسی های مربوط به کندروسیت های زنده، 10 هفته پس از ایمپلنتیشن انجام شد.

یافته ها:  میانگین تفاضل وزن غضروف های خرد شده بین دو گروه (سمت مداخله و سمت کنترل) با یکدیگر متفاوت بود؛ به طوری که این میانگین در سمت مداخله بطور معنی داری بیشتر از سمت کنترل بود (p = 0/021). میانگین تعداد کندروسیت های زنده در سمت مداخله بطور معنی داری بالاتر از سمت کنترل بود (p < 0/000).

نتیجه گیری: این یافته ها از نقش سلول های بنیادی مشتق از چربی بر افزایش بقای گرافت های غضروفی خرد شده حمایت می کند؛ اگرچه مکانیسم واقعی آن تعریف نشده است. بدلیل اینکه سلول های بنیادی مشتق از چربی اتولوگ هستند و براحتی بدست می آیند، می توانند در بهبود پیامدهای دراز مدت گرافت های غضروفی خرد شده مفید و کمک کننده باشند.