گندم مهمترين کالای کشاورزی در سبد مصرفی خانوارهای ايرانی است. اين محصول به دليل بالا بودن مواد مغذی، در تأمين امنيت غذايی جامعه نقش مهمی ايفا کرده و به همين دليل نيز در سالهای گذشته بيشترين سطح زير کشت در محصولات زراعی کشور را به خود اختصاص داده و مجموع اين عوامل موجب شده است گندم به‌عنوان يک محصول راهبردی در سياستگذاريهای بخش کشاورزی جايگاهی ويژه داشته باشد. نظر به اينکه استان فارس يکی از توليدکنندگان عمده اين محصول به‌شمار می‌آيد، در اين مطالعه به بررسی اثر عوامل قيمتی و غيرقيمتی از جمله ريسک درآمد و سود نسبی انتظاری بر عرضه گندم در اين استان پرداخته شد. جهت دستيابی به اين موضوع، اطلاعات سری زمانی از سال 1361 الی 1387 جمع‌آوری و از مدل تعديل جزئی نرلاو استفاده شد. نتايج نشان داد که سود نسبی انتظاری گندم اثر مثبت ومعنی‌دار بر عرضه گندم دارد و ريسک درآمد اثر معنی‌داری بر عرضه اين محصول ندارد. همچنين تأثير مثبت و معنی‌دار عوامل غيرقيمتی همچون تغييرات فناوری مبين اثرپذيری مثبت عرضه اين محصول ازافزايش سطح به‌کارگيری فناوری در دوره مورد بررسی است، البته ميزان اين اثرپذيری را می‌توان با افزايش هرچه بيشتر سطح آگاهی کشاورزان در استفاده از فناوری و نوآوريهای جديدافزايش داد.

  طبقه‌بندی JEL : D8, Q12, Q21

  کليدواژه‌ها:

  ريسک درآمد، سود نسبی انتظاری، مدل نرلاو، استان فارس،گندم