آمارها در بسياری از کشورهای صنعتی نشان می‌دهد حدود 33 درصد از واحدهای کوچک و خوداشتغال در سال اول فعاليت، بيش از 50 درصد در دو سال اول فعاليت و تقريباً 67 درصد در پايان سال پنجم فعاليت ناچار به توقف فعاليت شده‌اند. مهمترين عامل مربوط به ناکامی و توقف اين بنگاه‌ها، محدوديتهای مالی جهت تأمين سرمايه در گردش آنها ذکر شده است. با توجه به اين موضوع، رويکرد اصلی اين مطالعه، بررسی تأثير اعتبارات بنگاه‌های زودبازده در کاهش محدوديت مالی بنگاه‌های کوچک و به تبع آن، رشد سرمايه‌گذاری اين بنگاه‌ها در کوتاه‌مدت و بلندمدت است. برای بررسی اين موضوع، بنگاه‌های زودبازده به بهره‌برداری رسيده‌ در صنعت زنبورداری و دامپروری شهرستان بابل طی سال 1386 انتخاب شدند و با گروهی ديگر از بنگاه‌های اين دو صنعت که از اعتبارات بنگاه‌های زودبازده استفاده نکرده بودند، با استفاده از روش جورسازی و مدل شتاب سرمايه‌گذاری، مورد مقايسه قرارگرفتند.

  نتايج حاصل از اين مطالعه نشان می‌دهد اعطای اعتبارت بنگاه‌های زودبازده سبب کاهش محدوديتهای مالی و افزايش سرمايه‌گذاری در بنگاه‌های دريافت‌کننده اين اعتبارات در صنعت زنبورداری شده است، ولی اعطای اين اعتبارات در صنعت دامپروری نه تنها سبب کاهش محدوديتهای مالی و افزايش سرمايه‌گذاری نشده بلکه محدوديتهای مالی در بنگاه‌های دريافت‌کننده اين اعتبارات طی دوره مورد بررسی افزايش يافته است.

  طبقه‌بندی JEL : M51, H32, O16, C78