صنايع تبديلی مواد غذايی يکی از مهمترين بخشهای صنعت در تمام کشورهاست که با امنيت غذايی در ارتباط است. در سالهای اخير اين صنايع در ايران به دليل کار کردن در زير ظرفيت اسمی و مورد انتظار خود، هزينه‌های فراوانی را متحمل شده که اين امر افزايش قيمت تمام شده محصولات و حذف بسياری از اين صنايع در عرصه توليد و رقابت را به دنبال داشته است. در اين راستا مطالعه حاضر به تبيين مدلی جهت بررسی عوامل مؤثر بر استفاده از ظرفيتهای توليد صنايع غذايی و آشاميدنی در استان خراسان رضوی می‌پردازد. بدين‌منظور نمونه‌ای به حجم 130 واحد از صنايع غذايی و آشاميدنی به صورت تصادفی طبقه‌بندی شده انتخاب و با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری (SEM) ، ارتباط علّی بين اين عوامل تحليل شد و مدل پيشنهادی مورد آزمون قرار گرفت. نتايج حاصل از مدل پيشنهادی نشاندهنده کاهش ظرفيت توليد به دليل عملکرد دولت و هزينه‌های توليد و واردات محصولات مشابه است، در حالی که مهارت نيروی‌کار، سرمايه‌گذاری و کارايی مديريت موجب افزايش استفاده از ظرفيتهای توليد می‌شوند.

  طبقه‌بندی JEL : L22 ، L66

  کليدواژه‌ها:

  صنايع تبديلی مواد غذايی و آشاميدنی، مدلسازی معادلات ساختاری، ظرفيت توليد، خراسان رضوی