چکيده
در اين مقاله تدوين الگوی اقتصادسنجی کلان بخش کشاورزی ايران با تأکيد بر زيربخشهای آن مد نظر قرار گرفته است. در اين راستا، کل بخشهای اقتصادی به سه گروه کشاورزی، نفت و ساير بخشها تقسيم و بخش کشاورزی نيز در قالب چهار زيرگروه زراعت، دامپروری و شکار، جنگلداری و ماهيگيری در نظر گرفته شد. معادلات مربوط به طرف عرضه و تقاضای بخش کشاورزی براساس بازارهای کالاو خدمات، بازار پول، نيروی کار، بازار ارز در قالب 68 معادله (58 معادله رفتاری و 10 اتحاد) تصريح و با اطلاعات سالهای 1360 الی 1387 به روش تکنيک همجمعی به صورت ايستا و پويا براورد شدند. نتايج براورد نشان میدهد که بين متغيرهای الگو روابط بلندمدت وجود دارد و ضرايب از لحاظ آماری معنیدار و منطبق بر انتظارات تئوريک هستند. ميزان اعتبار الگوی براورد شده با استفاده از شبيه سازی پويا به صورت درون نمونهای برای دوره 1360-1378 بررسی شد. نتايج محاسبه شاخص تايل برای برخی از متغيرها نشان میدهد که الگو توانسته است روند حرکت واقعی متغيرهای درونزا را در کل دوره مورد بررسی به نحو بسيار نزديکی شبيه سازی کند.
نتايج حاکی از اين است که سياست ارزی اعمال شده در الگو از طريق افزايش نرخ ارز اسمی رسمی موجب افزايش صادرات در بخش کشاورزی در سالهای اوليه و کاهش آن در سالهای آخر می شود. به علاوه، تدوام افزايش نرخ ارز منجر به کاهش واردات و به دنبال آن کاهش ارزش افزوده بخش کشاورزی و زيربخشهای آن می شود.
طبقه بندی JEL: C51,Q11, C32 ,C53
کليد واژهها:
الگوی اقتصادسنجی کلان، بخش کشاورزی، تکنيک همجمعی، شبيهسازی پويا
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)