در اين مطالعه خط‌فقر [1] و شاخص امنيت‌غذايی خانوارهای شهری و روستايی ايران طی سالهای 1380-86 در دو حالت با و بدون احتساب ضايعات نان محاسبه شده است. برای محاسبه خط‌فقر از روش خط‌فقر براساس نياز به کالری و برای محاسبه شاخص امنيت‌غذايی از روش شاخص جمعی امنيت‌غذايی خانوار [2] استفاده شده است. نتايج اين مطالعه نشان می‌دهد که در سال 1386 در مناطق شهری تنها دهک اول درآمدی کمتر از استاندارد انرژی دريافت کرده که بااحتساب ضايعات نان درمحاسبات، به پنج دهک اول درآمدی افزايش يافته است. در مناطق روستايی نيز در همين سال بدون احتساب ضايعات نان، چهار دهک اول درآمدی و بااحتساب ضايعات نان، پنج دهک اول زير خط‌فقر مطلق براساس کالری قرار گرفته‌اند. همچنين طی سالهای 1380-86 بااحتساب ضايعات نان، شاخص امنيت‌غذايی در مناطق شهری در مقايسه با مناطق روستايی به شدت کاهش و خط‌فقر به سرعت افزايش داشته و شاخص امنيت‌غذايی و اجزای تشکيل دهنده آن در مناطق شهری و روستايی ايران طی سالهای مطالعه روند مشخصی نداشته و دارای فراز و نشيب زيادی بوده است.

  طبقه‌بندی JEl : Q_{18 و L66}