کارآفرينی روستايی و به‌ويژه کشاورزی می‌تواند با شناسايی مزيتها و محدوديتهای بخش کشاورزی جوامع روستايی توسط برنامه‌ريزی راهبردی مناسب به توسعه اقتصادی روستايی در کنار ساير ابعاد توسعه کمک کند و از دولت محوربودن الگوهای توسعه روستايی کشور - که ويژگيهای عمده آن آسوده طلبی و مطيع بودن روستاييان است – جلوگيری کند و جامعه را به سوی خلاقيت، نوآوری و کارآفرينی حرکت دهد. بر اين اساس، کليدی‌ترين سؤال پژوهش نيز بر اين مبنا شکل می‌گيرد که کارآفرينی کشاورزی ^[1] چيست و چه ويژگيهايی دارد؟ و براساس مدل چندمتغيره راهبردی و نمودار SPACE ، راهبرد کانونی توسعه کارآفرينی کشاورزی در مناطق روستايی شهرستان خدابنده از ديدگاه نمونه ها چگونه می‌باشد؟ به اين منظور مقاله حاضر با استفاده از روش پيمايش، مطالعات ميدانی در سال 1388 و تعيين نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهديدها به شيوه SWOT به محاسبه وزن راهبردها از طريق AHP پرداخته و سپس با استفاده از مدل TOPSIS به عنوان يکی از روشهای تحليل
چندمتغيره( MCDM )، به ارائه راهبرد در بين گروه‌های سه گانه مورد مطالعه(کارشناسان، مسئولان و مردم محلی) جهت توسعه کارآفرينی کشاورزی در مناطق روستايی دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان خدابنده پرداخته است. يافته‌ها نشان می‌دهد با اجرای مدل TOPSIS - SWOT از ديدگاه هر سه گروه نمونه‌ها(مسئولان، کارشناسان و مردم محلی) راهبرد تهاجمی به عنوان اولويت اول و مناسبترين راهبرد در منطقه مورد مطالعه است.

  طبقه‌بندی JEl : L26, L32, O18, P25, R51

  [1] . Agricultural Entrepreneurship