در اين مقاله به بررسی و ارزيابی کارايی کشورهای منتخب در زمينه فعاليتها ی زراعتی با استفاده از روش برنامه‌ريزی خطی پرداخته شده است. بدين منظور و با توجه به اينکه در ارزيابی کارايی عمدتاً از دو روش پارامتری و ناپارامتری استفاده می‌شود، با بهره‌گيری از روش ناپارامتری که بر پايه روشها ی برنامه‌ريزی رياضی و به طور اخص روش تحليل پوششی داده‌ها استوار است، کشور ايران و کشورهای منطقه به لحاظ کارايی فعاليتها ی زراعتی طبقه‌بندی و رتبه‌بندی شدند. با توجه به وروديها و خروجيها ی زيربخش زراعت در 19 کشور منتخب طی سال 2004، در مقاله حاضر به ارزيابی کارايی آنها با دو فرض بازده ثابت نسبت به مقياس و بازده متغير نسبت به مقياس پرداخته شده و سپس با استفاده از روش پراميتی به الويت‌بندی کشورهای مرجع پرداخته شده است.

  نتايج نشان می‌دهد که با در نظر گرفتن فرض اول، کشورهای امارات، کويت، عمان، پاکستان، عربستان سعودی، ترکيه و ايران در ميان 19 کشور مورد مطالعه از بيشترين کارايی برخوردارند و متوسط کارايی تحت اين فرض 546/0 درصد است. با در نظر گرفتن فرض دوم، کشورهای قزاقستان و يمن نيز به جمع کشورهای کارا می‌پيوندند که متوسط کارايی تحت اين فرض 701/0 درصد است. در نهايت با توجه به الگو بودن کشور امارات، بر اساس يافته‌های اين تحقيق می‌توان گفت که کشورهای ناکارا به منظور افزايش کارايی بايد کشور امارات را الگوی خود قرار دهند.

  طبقه‌بندی JEL : D_{61 ،} C₄₄ ، N₅