برای استفاده از مدلهای برنامه‌ريزی رياضی در تعيين الگوی بهينه کشت مزارع با توجه به شرايط ريسک و نبود قطعيت و وجود اطلاعات نادقيق و غيرقطعی می‌توان از تکنيکهای جديد برنامه‌ريزی فازی [2] و بازه‌ای [3] استفاده کرد. در اين پژوهش با بهره­گيری از تکنيک برنامه‌ريزی بازه‌ای و با توجه به آمار سالهای زراعی 1378تا 1384، الگوی بهينه کشت محصولات زراعيِ گندم، جو، ذرت، آفتابگردان، چغندرقند و سيب‌زمينی با در نظر گرفتن شرايط ريسک و داده‌های نادقيق محاسبه شده است. اين تحقيق بر روی مزرعه‌ای به وسعت 85 هکتار واقع در استان همدان صورت پذيرفته است. نتايج نشان می‌دهد بر پايه مدل برنامه‌ريزی بازه‌ای، با توجه به شرايط ريسک و نبود قطعيت و محدوديتهای موجود، الگوی بهينه کشت شامل محصولات گندم و جو و سيب‌زمينی است. همچنين با افزايش ريسک‌پذيری کشاورزان، سطح زيرکشت محصول جو کاهش و سيب‌زمينی افزايش يافته و سود بيشتری نصيب کشاورزان شده است. بايد گفت که نتايج به­دست آمده از مدل مذکور به شرايط دنيای واقعی نيز نزديکتر است.