ارزيابی روند حرکت استانها در برنامه‌های توسعه و به طورکلی روند حرکت کشور در اين راستا مسئله‌ای است که در طول سالهای اخير همواره با کم توجهی مسؤلان، سياستگذاران و حتی پژوهشگران مواجه بوده است. گواه اين مدعا نبود منابع کافی جهت قضاوت روند حرکتی در برنامه سوم توسعه است در حالی که نزديک به سه سال از اتمام اين برنامه می‌گذرد.

  در اين پژوهش برای اولين بار در کشور به ارزيابی روند حرکت استانها در طول سالهای برنامه سوم کشور پرداخته مي­شود و بر اين اساس استانهای کشور از نظر کارايی در دستيابی به اهداف خود در برنامه سوم توسعه، رتبه‌بندی مي­گردند و الگوی بهينه برای استانهای ناکارا به منظور حرکت به سمت مرز کارايی مشخص می‌شود. بدين‌منظور بخش کشاورزی به عنوان بخشی تأثيرگذار و با داشتن اطلاعات قابل دسترس در بازه زمانی 1379 تا 1383 انتخاب گرديد و اين ارزيابی بر مبنای مدل رياضی تحليل پوششی داده‌ها صورت گرفت.

  نتايج حاکی از وجود تفاوت در کارايی استانها نسبت به يکديگر در بهره گيری از نهاده‌ها به منظور توليد در بخش کشاورزی است؛ به خصوص استانهای هرمزگان، تهران، قم و گيلان در اين رتبه‌بندی کارايی قابل توجهی داشته‌اند.

  طبقه‌بندی JEL : Q56, Q12, R15