هدف اين مقاله تعيين و تحليل سطح توسعه و ميزان عدم توازن آن در مناطق روستايی استان کردستان برای سطوح شهرستان و بخش در دو مقطع زمانی 1375 و 1385 است. برای دستيابی به چنين هدفی، 45 شاخص توسعه تعريف و سنجش شدند. در اين باره ابتدا با استفاده از تکنيک «تحليل عاملي» همخطی بين شاخصها حذف و شاخصهای اوليه به تعدادی فاکتور يا عامل خلاصه گرديد و سپس با استفاده از تکنيک «تاکسونومی عددي» درجه توسعهيافتگی مناطق روستايی استان محاسبه و پس از آن ميزان عدم توازنها با استفاده از «ضريب دوگانگي» تعيين و بررسی شد. نتايج نشان میدهد که مناطق روستايی استان در سطح شهرستان همگن است. اگرچه طی دو مقطع 1375 و 85 درجه توسعه نواحی روستايی استان در سطح شهرستان و بخش رشد داشته، اما ضريب دوگانگی حاصل مبين عدم توازن اين رشد بوده به گونهای که تغييری ساختاری در رتبه و جايگاه شهرستانهای استان به لحاظ سطح توسعه مناطق روستايی اتفاق نيفتاده است. همچنين مناطق روستايی بخشهای محروم در سال 1375 کماکان در سال 1385 نيز محروم بودهاند و تغيير رتبه و جايگاه توسعه غالباً شامل بخشهای مرکزی شده است. اين عدم توازن به ويژه منجر به اختلاف وضعيت توسعهيافتگی مناطق روستايی بخش مرکزی هر شهرستان با ساير بخشهای آن شده است. طبقهبندی JEL: H53, I18, I3, O14,P52,R11
شريفی محمد امين، خالدی کوهسار. اندازهگيری و تحليل سطح توسعه مناطق روستايی در استان کردستان با استفاده از روشهای تحليل عاملی و تاکسونومی عددی. فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد کشاورزی و توسعه. 1388; 17 (67) :179-202
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)