با توجه به اهميت نهاده نيروی کار در امر توليد، در اين پژوهش عوامل مؤثر بر نرخ رشد بهره‌وری نيروی کار در بخش کشاورزی ايران طی دوره 1349-1379 بررسی شده است. در اين تحقيق نرخ رشد بهره‌وری نيروی کار به دو قسمت اثر جانشينی کل و اثر TFP تجزيه شده است که اولی ناشی از تغييرات در قيمت عوامل و تغييرات فناوری و دومی نتيجه صرفه‌های مقياس و اثر غيرهمگنی می‌باشد.

  يافته‌های تحقيق نشان می‌دهد اثر بهره‌وری کل عوامل توليد بيشتر از اثر جانشينی کل در دوره مورد بررسی و اثر جانشينی کل نيز بعد از انقلاب اسلامی نسبت به اثر بهره‌وری کل عوامل توليد، دارای روند صعودی بيشتری بوده است. همچنين اثر بهره‌وری کل عوامل توليد و اثر جانشينی کل برای بعد از انقلاب اسلامی افزايش سريعتری داشته است. بنابراين، دليل اصلی افزايش در نرخ رشد بهره‌وری نيروی کار را می‌توان افزايش نسبی در اثر بهره‌وری کل عوامل توليد و اثر جانشينی کل ذکر کرد.

  طبقه‌بندی JEL : D24,Q1