بررسی وضعيت تغذيه و شاخصهای تبيين‌گر امنيت و آسيب‌پذيری غذايی ايران و تعيين جايگاه و رتبه جمهوری اسلامی ايران در ميان کشورهای آسيای جنوب غربی (کشورهای همسايه و خاورميانه) در سالهای پايه تدوين چشم‌اندازملی، اهداف اصلی اين مقاله‌اند. جهت تعيين جايگاه جمهوری اسلامی ايران ابتدا شاخصهای تبيين‌گر امنيت و آسيب‌پذيری از اسناد فائو و همچنين برخی منابع داخلی تدوين و تلخيص شد و سپس اطلاعات عددی مورد نياز (سنجش شاخصها) از منابع آماری فائو، بانک جهانی، سازمان بين‌المللی کار، سازمان جهانی بهداشت، يونيسف و يونسکو تهيه گرديد. برای رتبه‌بندی و تعيين جايگاه کشورها از شاخصهای انفرادی و شاخصهای ترکيبی- که از طريق جمع‌جبری شاخصهای انفرادی پس از رفع اختلاف مقياس و وزن‌دهی حاصل شده است- استفاده شد.

  نتايج نشان می‌دهد که ايران از نظر مصرف سرانه انرژی غذايی در رتبه ششم، از نظر شاخص ترکيبی تغذيه و امنيت غذايی رتبه دوازدهم، از نظر شاخص دسترسی اقتصادی رتبه چهاردهم، از نظر شاخص کلان کشاورزی رتبه پنجم، از نظر شاخص موجود بودن غذا رتبه پانزدهم، از نظر شاخص فرهنگی-بهداشتی رتبه دهم و از نظر شاخص کل آسيب‌پذيری رتبه نهم (رتبه 1= کم‌آسيب‌پذيرترين) را در ميان 20 کشور منطقه به خود اختصاص داده است.

  طبقه‌بندی JEL : Q18