در اين تحقيق با استفاده از رويکرد DEA ، ميزان کارايی واحدهای توليدی طيور اندازه‌گيری شده است. به همين منظور 35 واحد توليدی طيور در استان فارس در نظر گرفته و ميزان کارايی آنها در سال 1383 اندازه‌گيری شد. از 35 واحد مورد مطالعه، سه واحد کارايی 100 درصد داشتند و بقيه به درجات مختلف دارای ناکارايی بودند. تحليل نتايج نشان می‌دهد که بين کارايی هر واحد با ظرفيت توليد و سطح تجهيزات واحدهای توليدی طيور تحت مطالعه، رابطه معناداری وجود دارد. علاوه بر اين با شناخت واحدهای الگو، برای واحدهايی که ميزان کارايی آنها کمتر از 100 درصد است می‌توان تعيين کرد که اين واحدها چقدر بايد نهاده‌های خود را تعديل کنند تا به يک واحد کارا تبديل شوند. دستيابی به اين نوع اطلاعات در فضای رقابتی صنعت طيور يکی از مهمترين دستاوردهای DEA است.

  طبقه‌بندی JEL : C19,C61