گوجه­فرنگی يکی از صيفي­جات عمده در شهرستان مرودشت است، ولی فرايند بازاررسانی اين محصول همواره با مشکلات فراوانی مواجه بوده است. در پژوهش حاضر ضمن شناسايی مسيرهای مختلف بازاررسانی گوجه­فرنگی اين شهرستان - شامل شش مسير تازه­خوری و تبديلی- به ارزيابی اقتصادی هر يک از مسيرهای يادشده پرداخته می‌شود. بدين منظور حاشيه­های مختلف بازاريابی، سهم عوامل بازاررسانی از قيمت نهايی محصول، ضريب هزينه بازاريابی و کارايی بازاريابی در هر يک از مسيرهای بازاررسانی محصول محاسبه شده است. داده­ها و اطلاعات مورد استفاده در اين تحقيق به صورت مقطعی و مربوط به سال 1385 می‌باشد. اين اطلاعات از طريق 147 پرسشنامه (شامل پنج نوع پرسشنامه) و به روش نمونه‌گيری تصادفی ساده جمع­آوری گرديده است. نتايج مطالعه حاضر نشان ‌داد که بيشترين ميزان هزينه و حاشيه بازاريابی (به ترتيب 1345و1870 ريال) مربوط به مسير تبديلی مي­باشد. همچنين سهم توليدکننده از قيمت محصول نهايی در اين مسير، کمترين ميزان يعنی حدود يک­چهارم است. در مسير تازه­خوری نيز با کوتاهتر شدن طول مسير، هزينه­های بازاريابی، ميزان حاشيه بازاريابی و مجموع سهم عوامل واسطه­ای از قيمت نهايی محصول (ضريب هزينه بازاريابی) کاهش و به تبع آن سهم توليدکننده از قيمت نهايی محصول افزايش يافته است. همچنين مسير تبديلی بالاترين ميزان کارايی فنی (985/0) و کارايی کل (265/0) را داشته در حالی که دارای کارايی قيمتی پايينی (28/0) بوده است. در مسير تازه­خوری نيز با کاهش طول مسير بازاررسانی، کارايی قيمتی و فنی و کل به ترتيب کاهش، افزايش و کاهش داشته است. در کل می‌توان گفت برای تمامی مسيرهای بازاررسانی مورد نظر ميزان کارايی قيمتی به طور چشمگيری‌از کارايی فنی پايين­تر می‌باشد و کارايی کل بازاريابی نيز در سطح پايينی قرار دارد.

  طبقه‌بندی JEL : Q₁₃, Q₁₀,M₃₁,M₂₁,M₂₀,M₀₀