با توجه به شرايط طبيعی و اقتصادی ايران، توليد کشاورزی يکی از پرمخاطره‌ترين فعاليتهای اقتصادی است و از آنجا که بخش مهمی از توليدکنندگان کشاورزی کشور، يعنی کشاورزان متوسط و ميانه‌حال، توان مالی محدودی دارند و همه دارايی‌شان را در هر دوره بهره‌برداری در فرايند توليد به کار می‌گيرند، گاه حتی کمترين خسارت ممکن است آنها را از هستی ساقط و زندگی فلاکت‌باری را بر آنها تحميل کند. از اين رو بيمه محصولات کشاورزی را می‌توان يکی از اهرمهای توسعه کشاورزی دانست؛ زيرا با استفاده از اين ساز و کار هم می‌توان امنيت بيشتری برای توليدکنندگان محصولات کشاورزی فراهم ساخت و مخاطرات توليد را کاهش داد و هم شرايط مطلوبتری برای جلب و جذب سرمايه‌های خصوصی در بخش کشاورزی فراهم آورد. لذا در اين تحقيق بررسی و شناخت عوامل مؤثر در توسعه بيمه محصولات راهبردی کشاورزی در بين کشاورزان شهرستان خدابنده در استان زنجان برای کارامد ساختن و بهبود نظام ارائه خدمات بيمه محصولات کشاورزی به عنوان هدف کلان مد نظر قرار گرفت.

  جهت تجزيه و تحليل اطلاعات به‌دست آمده از تکميل پرسشنامه توسط 125 کشاورز - که از طريق نمونه‌گيری طبقه‌ای با انتساب متناسب از بين 1294 بيمه‌گزار شهرستان خدابنده انتخاب شدند - از دو روش آمار توصيفی و استنباطی استفاده شد. پايايی پرسشنامه نيز پس از انجام آزمون مقدماتی بر روی 30 بيمه‌گزار خارج از نمونه مورد مطالعه، از طريق ضريب آلفای کرونباخ تعيين گرديد. مقدار اين ضريب برابر 81% به‌دست آمد که مبين رضايت‌بخش بودن پايايی کل پرسشنامه می‌باشد. در بخش آمار توصيفی از پارامترهايی همچون فراوانی، درصد، ميانگين، انحراف‌معيار، واريانس و در بخش آمار استنباطی از ضريب همبستگی اسپيرمن، پيرسون و تحليل رگرسيونی برای تحليل داده‌ها استفاده شد. نتايج تحليل رگرسيونی نشان داد که سه متغير سطح زيرکشت گندم ديم، تعداد دفعات اخذ وام و مقدار زمين به عنوان متغيرهای پيش‌بينی‌کننده متغير وابسته وارد معادله رگرسيون شدند. اين سه متغير مجموعاً 76 درصد تغييرات توسعه بيمه محصولات راهبردی را پيش‌بينی می‌کنند.