يکی از مباحث مورد توجه طی دهه‌های اخير، دانش بومی می‌باشد که ديرزمانی به فراموشی سپرده شده و بدين لحاظ جامعه بشری برای مدتی طولانی از اين گنجينه با ارزش محروم مانده است. اصولاً اين تصور حاکميت داشت که تنها دانش رسمی می‌تواند جوامع و کشورها را به توسعه برساند؛ اما ديدگاههای جديد مبين اين اعتقاد است که به‌ويژه در مقوله ترويج کشاورزی، مدل مؤثر بايد حاصل تلفيق دانش بومی و رسمی باشد، زيرا مردم روستايی از نظامهای دانش بومی‌ای برخوردارند که در کنار فناوريهای نوين می‌تواند نتايج مطلوبی به بار آورد. مقاله حاضر - که حاصل بخشی از يک تحقيق گسترده به شمار می‌آيد - بر آن است تا با توجه به روند و نتايج تحقيق مذکور، ‌با تلفيق اين دو دانش،‌ به رهيافت مناسب در منطقه مورد‌مطالعه دست يابد . ولی آنچه در اين راستا اهميت در خور توجه دارد، روش‌شناسی و روش تحقيق به کار گرفته شده در اين پژوهش است. «نظريه بنياني» شيوه برگزيده شده برای تحقيق حاضر و خود از جمله روشهای تحقيق کيفی است که به دليل داشتن ويژگيهايی، موقعيت خاصی دارد؛ لذا يکی از هدفهای مهم تحقيق حاضر، معرفی اين نظريه به پژوهشهای اجتماعی و ترويجی است. حاصل استفاده از اين روش تحقيق کيفی، مدلی است مفهومی که با بهره‌گيری از دو دانش مذکور،‌ رهيافت ترويجی مناسب را به منطقه مورد مطالعه معرفی می‌کند. مدل مفهومی نشاندهنده اين موضوع است که تلفيق دو دانش بومی و رسمی در ارکان هشتگانه رهيافت ترويجی ضروری است، ضمن آنکه علاوه بر اين ارکان ، مدل مذکور تحت تأثير عوامل پيرامونی از جمله: کل نگری، توانمندسازی، پايداری، درونزا بودن، علمی بودن، تنوع گرايی، مشارکتی بودن، از پايين به بالا بودن، پويايی و انعطاف پذيری و سرانجام تفکر سيستمی قرار دارد. بديهی است مدلهای مفهومی تعميم‌پذيری آماری ندارد و اصولاً محقق در چنين تحقيقاتی به دنبال تعميم دادن نتايج به شکل آماری نيست. در واقع اين مدلها تعميم‌پذيری مفهومی دارد که خود می‌تواند مبنای در خور اعتمادی برای اجرای تحقيقات کمی باشد که در نتيجه از تعميم پذيری آماری نيز برخوردار خواهد شد .