در مباحث توسعه روستايی و کشاورزی يکی از را ه ‌ حل ‌ های رفع مشکل مالی کشاورزان ، ا عطای اعتبارات خرد است . اين امر به ويژه پس از اينکه تصميم ‌ گيران برنامه ‌ ريزی کشاورزی به نتايج منفی برنامه ‌ های اعتباری نظارت ‌ شده مستقيم پی ‌ بردند، بيشتر ملموس گرديد. لذا شيوه پرداخت اعتبارات به کشاورزان از شکل دولتی کلان به اعتبارات خرد تغيير يافت که در جريان اين تغيير، مؤسسات اعتباری غيردولتی و محلی مورد توجه واقع شدند. در اين زمينه تعاونيهای خودجوش محلی، به علت ارتباط نسبی اعضا و اعتماد ناشی از آن، روش مطمئنی است برای ساماندهی پس ‌ اندازهای پراکنده اعضا، دريافت اعتبار و تخصيص آن به توسعه فعاليتهای کشاورزی از طريق فعاليت ‌ گروهی و منافع مشترک.

  در تحقيق حاضر به بررسی آثار استفاده از اعتبارات خرد بانک کشاورزی در قالب پرداخت گروهی در طرحهای تأمين آب برای توسعه فعاليتهای کشاورزی در بين سالهای 1374 تا 1384 در مناطق روستايی شهرستان خدابنده استان زنجان پرداخته شده است. سؤال اساسی تحقيق اين است که آيا استفاده از اعتبارات خرد اين بانک در قالب تعاونيهای خودجوش، به توسعه فعاليتهای کشاورزی در مناطق روستايی مورد مطالعه منجر شده است يا خير؟

  روش تحقيق اين مطالعه مبتنی بر پانل گذشته ‌ نگر است و در گردآوری داده ‌ ها از پرسشنامه و مصاحبه حضوری استفاده شده است. نتايج تجزيه و تحليل متغيرها نشان می ‌ دهد که اعتبارات خرد بانک کشاورزی توانسته است در توسعه کشاورزی در منطقه مورد مطالعه ، در سطح معناداری 05/0 ، نقش مهمی ايفا کند.