مقاله حاضر بخشی ازکارتحقيقاتی تعيين راهبرد های مناسب کم ‌ آبياری در منطقه خراسان با هدف حداکثرسازی منافع اجتماعی است. به اين منظور مدل برنامه ريزی رياضی درقالب برنامه ‌ ريزی خطی با محدوديت تصادفی ساخته شد و ضرايب فنی ب ه طريقی متفاوت ب ا تعيين ضرايب فنی متعارف دربرنامه ‌ ريزی خطی مشخص گرديد. اين مدل در حالت با و بدون ريسک در مقدار آب در دسترس و با و بدون چغندرقند در سه سطح کارايی 35، 45 و 65 درصد در مصرف آب آبياری در سطح مزرعه و درنظرگرفتن 45 تنش متفاوت در مراحل مختلف رشد محصولات زراعی نمونه حل ش د که نتايج سطح کارايی 45درصد در اين مقاله ارا ئ ه شده است. اين نتايج نشان می ‌ د ه د که سطح کارايی در مصرف آب آبياری درسطح مزرعه برای کشاور زان نمونه بيش از 35 درصد است و کاهش مصرف آب دريک فعاليت الزاماً منجر به کاهش مصرف آب در الگوی کشت نمی ‌ شود . همچنين تخصيص بهينه آب آبياری درسطح مزرعه زمانی اتفاق می افتد که بازده نهايی آب هم در مراحل مختلف رشد گياه و هم در مراحل مختلف رشد گياهان کشت شده درمزرعه برابر باشد . امکان افزايش سودخالص اجتماعی نيز هنگامی وجود دارد که چغندرقند با سوداجتماعی منفی درمدل لحاظ شود و نيز در هر مرحله از رشد خود با تنش زياد مواجه گردد . با کاهش ريسک در مقدار آب آبياری در دسترس و افزايش کارايی در مصرف آب آبياری درسطح مزرعه ، سودخالص اجتماعی افزايش می يابد. ب ه علاوه، يافته ‌ ها نشان می ‌ دهد درتعيين قيمت آب آبياری بايد دو عاملِ کارايی مصرف آب آبياری درسطح مزرعه و منافع خالص اجتماعی در نظر گرفته شود با اين توجه که از بعد منافع اجتماعی ، در افزايش قيمت آب آبياری محدويت وجود دارد.