علی ‌ رغم اهميت بسيار زياد فناوری ماشينی در کشاورزی، سياستهای دولت در سالهای گذشته باعث عرضه نامناسب ماشين ‌ آلات به بخش کشاورزی ش ده است. ميزان تزريق ماشين ‌ آلات به بخش کشاورزی در سالهای گذشته نه تنها باعث تحقق نيافتن برنامه ‌ های مکانيزاسيون بخش شده بلکه جوابگوی ميزان استهلاک ماشين ‌ آلات نيز نبوده است. اين وضعيت باعث کاهش ضريب مکانيزاسيون گرديده و کشاورزان را مجبور به استفاده از ماشين ‌ آلات مستهلک و فرسوده کر ده است. در اين مقاله با بهره ‌ گيری از اطلاعات کلان ماشينهای کشاورزی و مکانيزاسيون کشاورزی در پانزده سال گذشته و مصاحبه با کارشناسان امر، وضعيت مکانيزاسيون کشاورزی در ايران بررسی شده است.

  نتايج تحقيق نشان می ‌ دهد که ميزان ت أ مين ماشين ‌ آلات در برنامه ‌ های اول، دوم و سوم توسعه اقتصادی با برنامه ‌ های مصوب از نظر تعداد و ترکيب تفاوت بسيار دارد . همچنين رشد قيمت ماشين آلات کشاورزی بيشتر از رشد شاخص قيمت تضمينی محصولات کشاورزی بوده است . البته علی رغم موارد مذکور، طی سالهای گذشته درجه مکانيزاسيون در عمليات زراعی افزايش يافته است که اين نشاندهنده نقش کنونی ماشينهای کشاورزی و مکانيزاسيون کشاورزی درتوليدکشاورزی‌است. در اين مقاله تنگناها ی مکانيزاسيون کشاورزی ايران نيز ارائه شده است.