افزايش جمعيت، در کنار بحران کمبود و حفظ منابع طبيعی، دولتها را وادار به اتخاذ سياستهايی در جهت استفاده بهينه از منابع طبيعی و حفظ آن در مقابل آثار مخرب مواد شيميايی کرده است. هدف اين پژوهش بررسی آثار مختلف کاهش ميزان آب مصرفی و افزايش قيمت دو نهاده کود و آب، بر الگوی کشت با استفاده از روش برنامه ريزی رياضی اثباتی مبتنی بر رهيافت بيشترين بینظمی است. اطلاعات مورد نياز از طريق جمعآوری 250 پرسشنامه از کشاورزان دشت خمين در فصل زراعی 1390-91 به دست آمده است. نتايج نشان داد که الگوی PMP برآورد شده به خوبی مقادير سال پايه را باز توليد ميکند. اعمال سياست افزايش هزينههای دو نهاده آب و کود، کاهش تنوع الگوی کشت را به همراه داشته است. بدين ترتيب که مقدار شاخص تنوع الگوی کشت (EI) برای مزارع کمتر از 5 هکتار به ترتيب برابر با 49/0و 6/0 و برای مزارع بيشتر از 5 هکتار 7/0 و 7751/0 به دست آمد. با توجه به نتايج، اعمال همزمان سياست کاهش موجودی آب و افزايش قيمت آن بههمراه در نظر گرفتن يک سياست حمايتی از سوی دولت برای جبران هزينههای تحميل شده بر کشاورزان، سياستی مطلوب در جهت مديريت مصرف آب وکود پيشنهاد میشود.
طبقه بندی JEL: Q15، C6
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)