الگوی بهينه کشت برنامهای است که با هدف مديريت بهينه ترکيب مکانی محصول تدوين میشود. با توجه به گستردگی پهنه مرزی کشور و تنوع اقليمی مناطق گوناگون، رسيدن به الگوی کشت مناسبی که از آن بتوان حداکثر بهره برداری را از عوامل و نهاده های توليد به دست آورد ضرورتی انکارناپذير است. هدف اصلی اين مقاله به کارگيری مدل برنامه ريزی آرمانی جهت تعيين الگوی بهينه کشت و مقايسه آن با شرايط موجود به منظور دستيابی همزمان به اهداف اقتصادی و زيست محيطی است. اطلاعات مورد نياز از طريق تکميل پرسش نامه در سال زراعی 1389-1390 از بخش لاله آباد شهرستان بابل به دست آمد. جامعه آماری تعداد 350 نفر بهره بردار بودند که 100 نفرشان به صورت تصادفيِ طبقه بندی شده انتخاب شدند و اطلاعات لازم از آنها از طريق تکميل پرسشنامه اخذ گرديد. بر اساس نتايج مطالعه، کشت محصول برنج به منظور پايداری منابع آب و کاهش مصرف کود شيميايی و حفظ محيط زيست بايد کاهش يابد که به جای آن، افزايش سطح زير کشت سير و کلزا به منظور افزايش بازده برنامهای (درآمد ناخالص) منطقه پيشنهاد شده است. استفاده از الگوی پيشنهادی درآمد را حدود 10 درصد افزايش می دهد و مصرف منابع مهم ديگر همچون کود شيميايی، آب و نيروی کار را 9 تا 10 درصد ميکاهد که اين امر منجر به پايداری منابع و حفظ محيط زيست در منطقه ميشود.
طبقه بندی JEL : C61، C02
اسدپور حسن، اباذری عطيّه. تعيين برنامه کشت بهينه زراعی بخش لاله آباد شهرستان بابل با استفاده از مدل برنامه ريزی خطی آرمانی. فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد کشاورزی و توسعه. 1393; 22 (87) :125-137
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)