بخش کشاورزی در ايران پتانسيلهای مناسبی جهت کسب درآمدهای ارزی دارد، اما جهت ورود به عرصه تجارت بينالمللی نيازمند شرايط لازم جهت پيوستن به سازمان تجارت جهانی(WTO) و رقابتپذيری محصولات زراعی است. بر همين اساس، اين مطالعه به بررسی مزيت نسبی محصولات عمدۀ زراعی استان فارس با استفاده از انواع شاخصهای هزينهای ميپردازد. در اين پژوهش به برآورد شاخصهای هزينه منابع داخلی(DRC)، هزينه به منفعت اجتماعی(SCB) و سود خالص اجتماعی(NSP) از طريق بهرهگيری از ماتريس تحليل سياستی(PAM) برای محصولات زراعی، که در سال زراعی 1387 -88 دارای بيشترين سطح زير کشت در استان فارس بودهاند، پرداخته شد. در اين مطالعه، علاوه بر نرخ ارز دلار، نتايج بر اساس نرخ های ارز يورو و تعادلی نيز تعيين شد و تحليل حساسيت انجام گرفت. همچنين در مورد نهاده ماشينآلات نيز با توجه به اهميت درصد وارداتی يا داخلی بودن آن، تحليل حساسيت انجام گرفت. نتايج مطالعه نشان داد که به ترتيب خيار آبی، گوجهفرنگی آبی و ذرت دانهای آبی بالاترين مزيت نسبی را در بين محصولات مورد مطالعه دارند. همچنين گندم آبی، گندم ديم، جو آبی، جو ديم، لوبيا قرمز آبی، عدس ديم و پنبه آبی در هر سه نرخ ارز فاقد مزيت نسبی هستند. نتايج تحليل حساسيت نهاده ماشين آلات نيز نشان داد که اين تغيير اثر چشمگيری در رتبه بندی و همچنين وجود يا عدم وجود مزيت نسبی محصولات ندارد.
طبقه بندی JEL :Q28 , Q18
قربانی مجيد، رفيعی حامد، امجدی افشين. بررسی مزيت نسبی محصولات عمده زراعی در استان فارس . فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد کشاورزی و توسعه. 1393; 22 (88) :127-147
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)