گندم غذای اصلی مردم ايران و همواره محصولی مهم بوده که جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و سياسی زندگی مردم را تحت تأثير خود داشته‌است. از اين رو توليد گندم و خودکفايی آن يکی از مهمترين اهداف دولت بوده‌است. تلاش دولتهای مختلف در زمينه اصلاح بازار گندم معمولاً ناکارا و هزينه بر بوده و باعث کاهش سطح رفاه شده‌است، بنابراين اصلاح نظام توليد گندم به منظور دستيابی به خودکفايی الزامی‌است.

  هدف اين مطالعه تخمين کارايی فنی تعدادی از مزارع گندم در شهرستان شهرکرد از طريق تخمين تابع توليد مرزی تصادفی است. اطلاعات لازم از 29 مزرعه و در طول سالهای 1377-1383به روش نمونه‌گيری تصادفی ساده به دست آمد. اين مطالعه در دو بخش انجام گرفت؛ در بخش اول تابع توليد ترانسلوگ با مشاهدات ترکيبی ( panel data ) تخمين زده شد و در محاسبه کارايی فنی مزارع به کار رفت. در بخش دوم عوامل اثر گذار بر کارايی فنی به کمک مجموعه‌ای از متغيرهای موهومی ارزيابی گرديد. اين متغيرها شامل کاربرد آبياری تحت فشار، فعاليتهای آموزشی و ترويجی و اندازه مزارع می‌باشند.

  نتايج اين مطالعه نشان می‌دهد که تمامی اين متغيرها دارای اثر مثبت و معنيدار بر کارايی فنی مزارع بوده‌اند. همچنين افزايش کارايی فنی توليد می‌تواند به عنوان هدف دولت در توليد گندم به منظور افزايش توليد و عرضه گندم و سرانجام خودکفايی اين محصول در نظر گرفته‌شود.