هدف اصلی اين مقاله بررسی و ارزيابی وضعيت موجود نظام بازاريابی تعاونيهای توليد دام و طيور روستايی تحت پوشش وزارت جهاد کشاورزی و ارائه راهکارهای مناسب جهت بهبود نظام بازاريابی آنهاست. به منظور دستيابی به اين هدف آمار و اطلاعات مورد نياز با استفاده از روش نمونه‌گيری تصادفی و از طريق پيمايش ميدانی و تکميل پرسشنامه از 360 توليدکننده عضو تعاونيهای توليد، 160 تعاونی‌ توليد دام و طيور، 320 عمده‌فروش، 320 خرده‌فروش و 340 مصرف‌کننده توليدات دامی در استانهای آذربايجان غربی، کرمان، خراسان، مازندران و تهران در سال 1382جمع‌آوری گرديد و سپس نظام بازاريابی حاکم بر تعاونيهای توليد ارزيابی شد. نتايج اين تحقيق نشان می‌دهد که کانال توزيع و انتقال کالا از طريق توليدکننده به تعاونی توليد و از آن به خرده‌فروشان و سپس مصرف‌کنندگان محصولات دامی کمتر مورد توجه واقع شده است. همچنين تعاونيهای توليد در اغلب موارد، محصولات دامی را به عمده‌فروشان تحويل داده‌اند تا به مصرف‌کنندگان به طورمستقيم. بيش از 80 درصد از تغييرات حاشيه بازاريابی تعاونيهای توليد نيز تحت تأثير سه متغير سطح قيمتهای خرده فروشی، هزينه‌های بازاريابی و ارزش کالای فروخته شده است.