فعاليت اقتصادی را میتوان به عنوان فرايندی از تغيير شکل مواد و انرژی به شمار آورد. ازآنجا که مواد و انرژی را نمیتوان در مفهوم مطلق آن از بين برد، بنابراين، آنها مجدداً به شکل ضايعات ظهور مييابند و در نهايت به محيطزيست باز میگردند. ميزان تخريب محيط زيست به کمک شاخصهای اقتصادی و آگاهی از ميزان پرداختهای اجتماعی قابل سنجش است. در اين مطالعه، با بهکارگيری مفهوم هزينه نهايی کنترل ستاندههای نامطلوب در فعاليتهای اقتصادی، از تابع مسافت نهاده بهمنظور برآورد قيمت سايهای گازهای گلخانهای و آلاينده بخش کشاورزی ايران شامل دیاکسيد کربن، مونواکسيد کربن، دیاکسيد گوگرد، اکسيدهای نيتروژن و ذرات معلق در بازه زمانی 1370 -1390، به عنوان هزينه مورد نياز در اين بخش، جهت کنترل اين آلايندهها استفاده شد. نتايج نشان داد که در صورت انجام فعاليتهای حمايتگرايانه کنترل گازهای گلخانهای و آلاينده در بخش کشاورزی ايران، بهطور متوسط در هر سال به ازای هر تن از مجموع آلايندههای مذکور بيش از 19 ميليون ريال يارانه زيستمحيطی مورد نياز است. در نهايت، پيشنهاد شد که با توجه به نقش هر يک از استانهای کشور در ايجاد هزينههای کنترل اين آلايندهها، توزيع يارانههای زيستمحيطی در بخش کشاورزی استانهای کشور انجام پذيرد.
طبقهبندی JEL: Q51, C02, D22
Alipour A, Allah Mosavi S, Khalilian S. Environmentally Subsidies, an Approach to Control Greenhouse and Pollutants Gases in the Economic Sectors of Iran (Case Study: Agricultural Sector). 3. 2015; 23 (90) :165-189 URL http://aead.agri-peri.ir/browse.php?a_code=A-10-24-257&slc_lang=fa&sid=1
علی پور علی رضا، موسوی سيد حبيب الله، خليليان صادق. يارانههای زيستمحيطي؛ رهيافتی جهت کنترل گازهای گلخانهای و آلاينده در بخشهای اقتصادی ايران (مطالعه موردی: بخش کشاورزی). فصلنامه علمی پژوهشی اقتصاد کشاورزی و توسعه. 1394; 23 (90) :165-189
![[English Abstract]](templates/tmpl_yekta/images/en.gif)