گروه شهرسازی، ، دانشگاه آزاد اسلامی،اهواز، ایران ، ma.khaliji@gmail.com
چکیده: (19 مشاهده)
اهداف و زمینهها: بخش عمده ای از سطح شهرهای ایران، دچار فرسودگی و ناکارآمدی هستند. فرسودگی به دو صورت نسبی و کامل در عرصه های شهری رخنه می کند. در عرصه های بافت های فرسوده سرمایه های انسانی، مالی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور در معرض خطر ناشی از حوادث غیرمترقبه هستند. بر این اساس هدف تحقیق، ارزیابی عرصه های عمومی شهری در بافت فرسوده منطقه 8 تبریز می باشد. روششناسی: تحقیق حاضر با توجه به ماهیت موضوع و هدف کلی آن، از نوع توصیفی و تحلیلی بوده و در تابستان سال 1398 در منطقه 8 کلانشهر تبریز با بازار پرسشنامه به تعداد 50 نفر انجام گرفته است. مؤلفه ها در 4 بخش عملکردی، کارکردی، کالبدی و اجتماعی و در قالب 18 متغیر مورد ارزیابی قرار گرفته اند. در سنجش میزان تأثیرگذاری عرصه عمومی و بافت فرسوده از آزمون پیرسون، تی و رگرسیون استفاده شده است. یافتهها: یافته ها نشان می دهد یک واحد تغییر در انحراف معیار متغیر اختلاط عملکرد و فعالیت و سازگاری فعالیت ها ، باعث می شود تا انحراف معیار متغیر وابسته (عرصه عمومی بافت فرسوده) به اندازه 83 و 77 درصد تغییر کند. در حالی که یک واحد تغییر در انحراف معیار متغیر تعلق خاطر تنها باعث می شود تا انحراف معیار متغیر وابسته به اندازه 24 درصد تغییر نماید. نتیجهگیری: نتایج نشان می دهد که مؤلفه اجتماعی بیشترین تأثیرگذاری بر منطقه 8 تبریز دارد و مؤلفه های عملکردی و ادراکی رتبه های دوم و سوم را به خود اختصاص دادند. به عبارت دیگر متغیرهای اختلاط عملکرد و فعالیت و سازگاری فعالیت ها به مراتب سهم بیشتری در مقایسه با سایر متغیرها در پیش گویی متغیر وابسته دارند، و فرسودگی منطقه 8 تبریز بیشتر از مؤلفه عرصه عمومی اجتماعی تأثیر پذیر است.
Khaliji M A. An Analysis of Urban Public Realm and their Impact on Deteriorated Fabrics (Case Study: Tabriz 8 Metropolitan Area). geores. 2020; 35 (3) URL: http://georesearch.ir/article-1-847-fa.html
خلیجی محمدعلی. تحلیلی بر عرصه های عمومی شهری و تأثیر آن در بافت فرسوده )نمونه موردی: منطقه 8 کلانشهر تبریز). فصلنامه تحقیقات جغرافیایی. 1399; 35 (3)