امروزه یکی از روشهای رایج پایدار سازی گودها روش میخکوبی می باشد که طراحی آن مبتنی بر ارائه چیدمان نیلها در عمق دیواره می باشد. چیدمان نیل معمولا به روش آزمون و خطا و از میان چیدمانهای مختلفی که معیار ضریب اطمینان مجاز پایداری و تغییرشکل مجاز را ارضا می نماید انتخاب می شود. با توجه به اینکه طول نیلها از بالا به پایین دیواره نزولی می باشد، در این پژوهش با معرفی یک چیدمان خطی منظم، پارامتر های L (طول میخ پایه) و  (شیب انتهای محدوده تسلیح) جهت تعریف چیدمان معرفی گردیده و تاثیر چیدمان بر تغییرات ضریب اطمینان و تغییر شکل دیواره مطالعه گردیده است. همچنین با تعریف پارامتر تراکم نیل در سطح دیواره (Dn) در هر چیدمان تاثیر آن بر رفتار دیواره مطالعه گردیده است. نتایج حاصله حاکی از آنست که با افزایش L و  مقدار ضریب اطمینان پایداری افزایش یافته و تغییر شکل تاج گود کاهش می یابد. همچنین مشخص گردید که هم مقدار ضریب اطمینان و هم مقدار تغییرشکل دیواره مستقل از پارامتر های چیدمان، متناسب و متناظر با مقدار پارامتر کلیدی تراکم نیل می باشد. همچنین مشخص گردید که با افزایش تراکم نیل، ضریب اطمینان پایداری افزایش و مقدار تغییر شکل کاهش می یابد و لیکن این تغییرات با افزایش تراکم نیل از یک مقدار حدی که به تراکم نیل موثر موسوم است، متوقف می گردد. با بررسی مود تغییر شکل دیوار در چیدمانهای مختلف مشخص گردید که در  های کوچک بیشینه تغییر شکل دیواره در بالای آن و مود تغییر شکل واژگونی است و با افزایش  و زیادشدن طول مهاری میخهای بالایی، بیشینه تغییر شکل دیوار به اعماق میانی منتقل گردیده و مود تغییر شکل دیوار به شکم دادگی تغییر می یابد.