این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
پایش، جلد ۱۶، شماره ۱، صفحات ۰-۰
عنوان فارسی بررسی مسئولیت ناشی از افشای راز بیماران
چکیده فارسی مقاله رازداری علاوه بر اینکه وظیفه ای اخلاقی و دینی است، احترام به حفظ حریم خصوصی انسان ها و مبنای اطمینان و اعتماد در روابط میان آن ها نیز می باشد و افشای آن از هر طریقی، امری قبیح و مذموم به شمار می رود و از دیدگاه فقهی نیز حرام و نامشروع است. در پزشکی نیز راز بیمار به منزله ی امانتی است که بیمار با مراجعه به پزشک، علاوه بر تن و روان خویش، اسرارش را نیز به او سپرده است و بر این باور است که پزشک اسرار او را نگه می دارد. بدین ترتیب فلسفه ی حفظ اسرار بیمار، جلب اعتماد و اطمینان بیمار به پزشک می باشد و باید از هر آنچه موجب مخدوش شدن اعتماد میان آن ها گردد، اجتناب کند. ازهمین رو در آثار قدما همچون عقیلی خراسانی در خلاصه الحکمه از پزشک با تعبیر"کتوماً للاسرار"یاد شده است. در مناجات نامه ی ابن میمون و آیین اخلاقی عقیلی شیرازی نیز بر رعایت اصل رازداری تاکید گردیده است. در پندنامه ی اهوازی نیز چنین آمده است: "طبیب باید راز بیمار را محفوظ دارد و از افشاء سرّ به خودی و بیگانه دوری جوید". هم چنین در سوگندنامه ی بقراط آمده است که: "آنچه را در ضمن انجام دادن حرفه ی خود و حتی خارج از آن درباره ی زندگی مردم خواهم دید یا خواهم شنید و نباید فاش شود به هیچ کس نخواهم نگفت، زیرا این قبیل مطالب را باید به گنجینه ی اسرار سپرد".
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی
چکیده انگلیسی مقاله
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله -
نویسندگان مقاله وجیهه داستانی حسین آباد |


نشانی اینترنتی http://acadserv.com/demojrn/browse.php?a_code=A-10-10-114&slc_lang=fa&sid=1
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات