این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
طب سنتی اسلام و ایران، جلد ۳، شماره ۱، صفحات ۶۱-۷۰
عنوان فارسی آموزش پزشکی طب سنّتی در دوره‌ی اسلامی
چکیده فارسی مقاله نیاکان ما پایه‌گذاران اصلی شاخه‌های مهمی از علوم به ویژه پزشکی و آموزش آن در دنیا بوده‌اند. در گذشته دانش پزشکی در طب سنّتی به دو بخش نظری و عملی تقسیم می‌شد که آموزش هر کدام در جایگاه خاص خود صورت می‌گرفته است. استفاده از سخنرانی در حلقه‌های کوچک، پرسش و پاسخ، حل مسأله، آموزش بر اساس جدول و الگوریتم و استفاده از شعر جزء شایع‌ترین شیوه‌های تدریس بوده است. آموزش دروس عملی در بیمارستان‌های آموزشی درمانی صورت می‌گرفت. گاهی دروس نظری نیز در بالین بیمار تدریس می‌شد. همچنین نوشتن پایان‌نامه و امتحان جامع نهایی برای دریافت گواهینامه پزشکی الزامی بود. دانشمندان ایرانی با تلفیقی از روش‌های آموزش دروس تئوری، هم بر میزان یادگیری و هم به خاطر سپاری دانشجویان توجه داشته‌اند چرا که ایجاد توانایی برای احراز وظایف اجتماعی پس از فراغت از تحصیل از جمله مسایلی است که در باب آداب تعلیم و تربیت در اسلام به آن توجه ویژه شده است. نکته‌ی مهمی که در گذشته‌ی ایران به آن بیشتر از اکنون توجه شده، آزادی تحصیل در همه‌ی رشته‌ها حتّی پزشکی بوده است ولی دانشجو پس از فراغت از تحصیل باید علاوه بر نوشتن پایان‌نامه (رساله) از سد امتحانات جامع و پایانی عبور می‌نمود تا اجازه‌ی کار و طبابت در آن رشته به وی داده می‌شد؛ چیزی که در آموزش فعلی پزشکی عمومی کشور ما جای خالی آن به وضوح احساس می‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله آموزش پزشکی، طب سنّتی، دوره‌ی اسلامی، ایران
عنوان انگلیسی Education of Traditional Medicine in the Islamic Era
چکیده انگلیسی مقاله Iranian ancestors were the main founders of important branches of knowledge and education, particularly medicine. In the traditional medicine, the knowledge of medicine was divided into the two categories of theoretical and practical, each of which had a special method of teaching. Lecture in small groups, question and answer, problem solving, teaching by tables and algorithms, and using poems were major education methods. Teaching of practical courses was performed in educational hospitals. Theoretical courses were sometimes held at the bedside. Moreover, writing thesis and taking final comprehensive examination were necessary to obtain medical certificate. By integrating different teaching methods of theoretical courses, Iranian scientists considered the level of learning and memorization of the scholars. Developing the ability to accept social responsibilities after graduation is one of the items that received great attention in the Islamic pedagogy. Another important point in ancient Iran, which received more attention than today, was freedom of studying all majors including medicine. However, after graduation, the scholar had to write the thesis and pass the final comprehensive examination to obtain medical certificate and work permission. This is obviously absent in education of general medicine in today’s Iran.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Medical education, Traditional medicine, Islamic era, Iran.
نویسندگان مقاله غلامرضا کرد افشاری | g r kord afshari


حوریه محمدی کناری | h mohammadi


نشانی اینترنتی http://www.jiitm.ir/browse.php?a_code=A-10-1-74&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات