این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Evidence Based Care، جلد ۵، شماره ۲، صفحات ۱۵-۲۴
عنوان فارسی تأثیر برنامه اصلاح شده "آموزش جایگزین پرخاشگری" بر خودکارآمدی نوجوانان مبتلاء به دیابت وابسته به انسولین
چکیده فارسی مقاله مقدمه: خودکارآمدی عامل حیاتی کنترل دیابت در نوجوانان مبتلا به دیابت وابسته به انسولین می‌باشد. واکنش‌های رفتاری منفی مانند پرخاشگری از جمله عوامل تأثیرگذار بر خودکارآمدی می‌باشد. بنابراین، بررسی مداخلاتی برای کاهش پرخاشگری و ارتقای خودکارآمدی آنان ضروری می‌باشد. هدف: تعیین اثربخشی برنامه اصلاح‌شده آموزش جایگزین پرخاشگری بر خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به دیابت وابسته به انسولین. روش: در این کارآزمایی بالینی 70 نوجوان دیابتی وابسته به انسولین مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان مشهد در سال 1393 به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. برنامه مداخله آموزشی که شامل سه بُعد کنترل خشم، مهارت‌های اجتماعی و استدلال اخلاقی می‌باشد به مدت 6 جلسه 2-5/1 ساعته اجرا شد. فواصل جلسات از یکدیگر 5 روز بود؛ که در قالب گروه‌های 8 تا 10 نفره برگزار گردید. پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی مدیریت دیابت وابسته به انسولین (Insulin Diabetes Management Self-efficacy Scale)  قبل از مداخله و دو ماه پس از اتمام مداخله تکمیل گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 5/11 و آزمون‌های تی‌مستقل و تی‌زوجی تحلیل شد. یافته‌ها: خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به دیابت قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معناداری نداشت؛ آزمون تی مستقل نشان داد در مرحله بعد از مداخله میانگین نمره خودکارآمدی شرکت کنندگان به طور معناداری در گروه مداخله (1/11±0/49) نسبت به شاهد (5/5±7/33) افزایش داشت (001/0p<). نتیجه‌گیری: برنامه اصلاح شده آموزش جایگزین پرخاشگری می‌تواند بر ارتقای خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به دیابت وابسته به انسولین اثربخش باشد. اجرای این برنامه به عنوان بخشی از درمان و مراقبت جامع دیابت توصیه می‌‌شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The Effect of Modified "Aggression Replacement Training" Program on Self-efficacy of Adolescents with Insulin-dependent Diabetes
چکیده انگلیسی مقاله Background: Self-efficacy is a crucial factor in controlling adolescents with insulin-dependent diabetes mellitus (IDDM). Subsequently the negative behavioral reactions such as aggression adversely affect on self-efficacy. Therefore, interventions are essential to reduce the aggression and to improve the self- efficacy in these patients. Aim: To determine the efficacy of the modified "aggression replacement training" program on self-efficacy of adolescents with insulin-dependent diabetes. Methods: In this clinical trial, 70 adult subjects with IDDM who were referred to Parsian Diabetes clinic of Mashhad in 2014 were divided into two groups of intervention and control. The intervention program, including three aspects including: anger control training, social skills training and moral reasoning training was performed in five sessions, each 1.5-2 hours. A five-day interval was between the sessions and each group consisted of 8-10 individuals. The self-management standard questionnaire of "insulin-dependent diabetes management self-efficacy scale (IDMSE)" was filled before the intervention and two months afterwards. Data were analyzed using SPSS version 11.5 with paired and Independent t-tests. Results: In this study, 38.5 and 61.5 percent of the subjects were boys and girls, respectively with total mean age of 15.9±2. The self-efficacy of the subjects before the intervention was not significantly different within the groups (p=0/57). Nevertheless in post-intervention assessment, the self-efficacy of the Intervention group significantly increased (49.0±11.1) compared to the control group (33.7±5.5) (p< 0.001). Conclusion: Our findings revealed the modified aggression replacement training programs can be effective in improving the self-efficacy of adolescents with insulin-dependent diabetes mellitus. Therefore, the implementation of the program is recommended as part of comprehensive treatment programs for management of IDDM.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله سیدرضا مظلوم | Seyed Reza Mazlom
Evidence Based Care Research Centre, Department of Medical-Surgical Nursing, School of Nursing & Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، مربی گروه داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

سیدجواد حسینی | Seyedjavad Hoseini
MS in Pediatric Nursing, School of Nursing & Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
دانش‌آموخته کارشناسی ارشد آموزش پرستاری اطفال، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

حمید رضا بهنام وشانی | Hamid Reza Behnam Vashani
Evidence Based Care Research Centre, Instuctor of Pediatric Nursing, School of Nursing and Midwifery, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
مرکز تحقیقات مراقبت مبتنی بر شواهد، مربی گروه کودک و نوزاد، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

سیدمحسن اصغری نکاح | Seyedmohsen Asghari Nekah
Assistant Professor, School of Education and Psychology, Mashhad University of Ferdowsi, Mashhad, Iran
استادیار روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

علی اکبر رئوف صائب | Aliakbar Raouf Saeb
MD. Parsian Diabetes clinic. Mashhad, Iran
پزشک عمومی، مسئول کلینیک دیابت پارسیان مشهد، ، مشهد، ایران

نشانی اینترنتی http://ebcj.mums.ac.ir/article_4499.html
فایل مقاله اشکال در دسترسی به فایل - ./files/site1/rds_journals/242/article-242-1094735.pdf
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده en
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقاله پژوهشی اصیل کمی و کیفی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات