این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
باغ نظر، جلد ۳، شماره ۵، صفحات ۸۱-۹۰
عنوان فارسی «ساختگرایی» آخرین جلوه استبداد «حقیقت»
چکیده فارسی مقاله ساختگرایی (structuralism)، به عنوان شیوه ای در نقد ادبی و هنری در دهه‌های نخستین قرن بیستم پدید آمد و در نیمه دوم آن سده به نقطه اوج خود رسید. این شیوه نقد، همواره می‌کوشید به خود شکل و رنگ علمی ‌ببخشد و تمرکز بر ساختار آثار ادبی و هنری، این امکان را به ساختگرایان می‌داد که از دیدگاه خود قواعدی ابطال ناپذیر و فرمول‌هایی ثابت و لایتغیّر برای بررسی آثار هنری وضع کنند. ساختگرایی اگرچه در آغاز به زبان شناسی متکی بود ولی عرصه‌های گوناگونی همچون مردم شناسی، فلسفه، روان شناسی، تاریخ و زمینه‌های مختلفی از علوم انسانی را در برگرفت. این مقاله تأمل و نقدی است بر مجموعه رویکردهایی که تحت عنوان ساختگرایی در نقد ادبی و هنری و علوم انسانی پدید آمد. آنچه ساختگرایی نامیده می‌شد، امروز به عنوان یک روش زنده، منسوخ شده است و اگرچه به جنبه‌هایی از آن در پژوهش‌های مربوط به علوم انسانی می‌توان استناد کرد، اما ساختگرایی را باید به منزله آخرین تلاش منتقدان برای تولید «حقیقتی» مطلق و غیر قابل نقض به شمار آورد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Structuralism, the Last manifestation of "truth" despotism
چکیده انگلیسی مقاله Structuralism is a general approach in various academic disciplines that explores the relationships between fundamental elements of some kind, upon which some higher mental, linguistic, social, cultural etc "structures" are built, through which then meaning is produced within a particular person, system, or culture. Structuralism appeared in academic psychology for the first time in the 19th century and then reappeared in the second half of the 20th century, when it grew to become one of the most popular approaches in the academic fields that are concerned with analyzing language, culture, and society. The work of Ferdinand de Saussure is generally considered to be a starting point of the 20th century structuralism. Today structuralism is less popular than approaches such as post-structuralism and deconstruction. There are many reasons for this. Structuralism has often been criticized for being a historical and for favoring deterministic structural forces over the ability of individual people to act. As the political turbulence of the 1960s and 1970s (and particularly the student uprisings of May 1968) began affecting academia, issues of power and political struggle moved to the center of people's attention. In the 1980s, deconstruction and its emphasis on the fundamental ambiguity of language-rather than its crystalline logical structure–became popular. By the end of the century structuralism was seen as a historically important school of thought, but it was the movements it spawned, rather than structuralism itself, which commanded attention.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله عطاء الله کوپال |


نشانی اینترنتی http://www.bagh-sj.com/article_82_d43e6cd58571a395150f021f7dc8dbf9.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات