این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
دانشور پزشکی، جلد ۱۵، شماره ۷۱، صفحات ۶۱-۶۴
عنوان فارسی مقایسه تأثیر دیلتیازم ونیتر و گلیسیرین موضعی بر درمان فیشر آنال مزمن
چکیده فارسی مقاله سابقه: فیشر مزمن آنال، یک بیماری است که به دلیل افزایش تون اسفنکتر ایجاد می‌شود و با درد زیاد همراه است. در مورد کاستن تونیسیته اسفنکتر داخلی، روش‌های جراحی و یا استفاده از داروهامطرح است. میزان تأثیر درمان‌های مختلف دارویی در مطالعات متعدد مورد بررسی قرار گرفته است. هدف: این مطالعه به مقایسه تأثیر نیتروگلیسرین 2/0 درصد با دیلتیازم موضعی 2 درصد که تاکنون بررسی‌های محدودتری در این زمینه صورت گرفته می‌پردازد. روش بررسی: در این مطالعه آینده نگر دو سوکور، 104 بیمار با فیشر آنال مزمن انتخاب شده، به‌طور تصادفی به دو گروه مساوی معین برای دریافت دیتیازم ونیتروگلیسرین تقسیم شدند. داروها به‌صورت موضعی در ناحیه پری آنال به مدت 8 هفته استفاده شدند. متغیر‌های میزان تأثیر داروها در ترمیم زخم و رفع درد و نیز میزان عود و نیاز به درمان مکمل و عوارض مورد بررسی قرار گرفت. در هر دو گروه، یبوست بیماران با دستور فیبر غذایی و پسیلیوم کنترل شد. وضعیت بیماران پس از 2،4، 6 و8 هفته و سپس ظرف یک‌سال مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: ترمیم زخم دربیماران گروه دیلتیازم در طی 8 هفته در 46 بیمار (88 درصد) و در گروه نیتروگلیسیرین در 30 بیمار (57 درصد) مشاهده گردید (04/0p<). عوارض، شامل سردرد در بیماران گروه نیتروگلیسیرین در 20 نفر (38 درصد) و در گروه دیلتیازم در 3 نفر (7/5 درصد) (04/0p<)، برافروختگی در 2 بیمار گروه نیتروگلیسرین (8/3 درصد) و در گروه دیلتیازم در هیچ بیماری دیده نشد (1/0p<). میزان عود پس از یک‌سال در هر دو گروه مشابه بود. نتیجه‌گیری و بحث: از آن‌جا که دیلتیازم موضعی در درمان فیشر آنال مزمن کارامدتر از نیترو گلیسرین موضعی و عوارض آن به‌طور معنادار کم‌تر از آن است، می‌توان دیلتیازم موضعی را به‌عنوان دارویی ارجح بر نیتروگلیسرین پیشنهاد کرد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Topical Diltiazem vs. Nitroglycerin in the Treatment of Chronic Anal Fissure
چکیده انگلیسی مقاله Introduction: Chronic anal fissure is associated with anal hypertonia and considerable pain. Internal sphincter pressure decreases with surgical procedures or medical agents. Numerous clinical studies have evaluated the effectiveness of multiple drugs. Objective: This study compared the efficacy of diltiazem 2% compared to glycerol trinitrate 0.2% for chemical sphincterotomy. Materials & Methods: In a prospective, double-blind trial, 104 patients suffering from chronic anal fissure were randomly and equally distributed to two groups which received either glycerol trinitrate or diltiazem, both drugs were applied topically to the perianal region for 8 weeks. Variables including the percentage of healing and control of pain, complications, recurrence, and the need for complementary means of treatment were assessed. In both groups, constipation was controlled with dietary fiber or psyllium. All the patients were assessed after 2, 4, 6 and 8 weeks and later on after one year. Results: Healing of the fissure occurred in 46 patients (88%) of diltiazem group and 30 patients (57%) of nitroglycerin group after 8 weeks (p< 0.04). Headache was experienced by 20 patients (38%) of nitroglycerin group and 3 patients (5.7%) of diltiazem group (p< 0.04). Flushing was observed in 2 patients (3.8%) of nitroglycerin group and none of the patients of the diltiazem group (p< 0.1). The recurrence of the fissure was similar in two groups. Conclusion: Diltiazem ointment used as an agent for chemical sphincterotomy for chronic anal fissure offers significant healing rates. Nevertheless, it did not have a significant side-effect profile. Thus, it is preferable to the similar ointment i.e. nitroglycerin.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله فرزانه گلفام |
تهران، ایران

علیرضا خلج |
کرمانشاه، ایران

نشانی اینترنتی http://daneshvarmed.shahed.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-235&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده فیزیولوژی ورزش
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات