این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
جراحی استخوان و مفاصل ایران، جلد ۶، شماره ۳، صفحات ۸۵-۹۰
عنوان فارسی شکستگی پروگزیمال تی‌بیا: مقایسه بین ثابت کردن با پلاک LCP و پلاک «T باترس»
چکیده فارسی مقاله 6مقدمه: شکستگی‌های پروگزیمال تی‌بیا غالباً شکستگی‌های پیچیده‌ هستند و عوارض زیادی دارند. هدف از این تحقیق، بررسی استفاده از سیستم پلاک‌گذاری با پلاک «قفل‌شونده» (LCP) در تثبیت داخلی شکستگی‌های پروگزیمال ساق و مقایسه آن با روش پلاک «TT باترس» (T-buttress) است.موارد و روش‌ها: مطالعه به روش مورد‌ـ ‌شاهدی و آینده‌نگر انجام شد. از 62 بیمار (51 مرد و 11 زن) که با شکستگی پروگزیمال ساق به مرکز ترومای دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه نمودند، 35 بیمار با پلاک و 27 بیمار با پلاک T «قفل‌شونده» تحت عمل جراحی تثبیت داخلی قرار گرفتند. بیماران به مدت زمان میانگین 24 ماه (36-18 ماه) تحت پیگیری کلینیکی و پرتونگاری قرار گرفتند.یافته‌ها: در گروهLCP سه مورد محدودیت حرکت در زانو، 1 مورد بدجوش‌خوردگی و 1 مورد عفونت دیده شد و همگی جوش‌خوردند. در گروه پلاک T، چهار مورد محدودیت حرکت زانو، 6 مورد «بدجوش‌خوردن»، 2 مورد جوش‌نخوردن و 4 مورد عفونت مشاهده شد. بنابراین محدودیت حرکت مفصل زانو در هر دو حالت وجود داشت، لیکن عفونت و بدجوش‌خوردن در ثابت کردن با پلاک T شایع‌تر بود.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد در شکستگی‌های پروگزیمال ساق، ثابت کردن به روش پلاک‌گذاری LCP نسبت به پلاک T، محکم‌تر و با آسیب کمتر بافت استخوانی همراه است؛ و عوارض بعد از عمل در این بیماران کمتر از بیماران عمل شده با پلاک می‌باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله شکستگی تی‌بیا، تثبیت داخلی شکستگی، پلاک استخوانی
عنوان انگلیسی Proximal Tibial Fracture: LCP Versus Buttress T-plate
چکیده انگلیسی مقاله Background: Proximal tibial fractures are complex injuries and are, historically associated with high complication rates. The purpose of this study is to evaluate the clinical usefulness of locking compression plates (LCP) in comparison with T-buttress plates in treating proximal tibial fractures.Methods: In a prospective study, 62 patients (51 men, 11 women) with proximal tibial fracture referring to Mashhad Medical University Trauma Center were treated with T-buttress plate fixation in 35 and LCP in 27 cases. The treatment outcome was evaluated clinically and radiographically with 24 months (18-36 months) average follow-up.Results: In LCP group, there were 3 cases of Knee motion limitation, 1 mal:::::union:::::, 1 infection and no non-:::::union::::: and in T-plate group, 4 cases of knee motion limitation, 6 mal:::::union:::::s, 2 non-:::::union:::::s and 4 infections. There was, therefore, no significant difference in terms of joint range of motion between the two groups. Mal:::::union::::: and infection were, however, more common in T-plate fixation group.Conclusions: Locking compression plating in proximal tibial fractures provides stronger fixation and is associated with less mal:::::union::::: and infection as compared to T-plate fixation.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Tibial Fractures, Fracture fixation, internal, Bone plates
نویسندگان مقاله علی بیرجندی نژاد | ali birjandinejad md
mashhad university of medical sciences
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

محمد حسین ابراهیم زاده | mohammad hossein ebrahimzadeh md
ghaem hospital, orthopaedic department, ahmadabad street, mashhad, iran
مشهد، خیابان احمدآباد، بیمارستان قایم، دفتر گروه ارتوپدی

اقبال صدری محولاتی | eghbal sadri mahvelati md
mashhad university of medical sciences
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی مشهد (Mashhad university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://www.ijos.ir/browse.php?a_code=A-10-1-182&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده تخصصی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات