این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی کردستان، جلد ۱۵، شماره ۲، صفحات ۲۶-۳۵
عنوان فارسی بررسی تأثیر اکسیژن درمانی تکمیلی بر میزان بروز و شدت تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی سزارین به روش بی‌حسی نخاعی
چکیده فارسی مقاله چکیده زمینه و هدف: تهوع و استفراغ یکی از عوارض شایع بعد از عمل جراحی است و در حدود 70-20 درصد کل اعمال جراحی دیده می‌شود که بستگی به روش بیهوشی و عواملی همچون وضعیت همودینامیک، غلضت اکسیژن، درد و غیره دارد. در مطالعاتی تجویز اکسیژن با غلظت بالاتر در طی اعمال جراحی منجر به کاهش تهوع و استفراغ شده است و در بعضی مطالعات دیگر تأثیری در کاهش تهوع و استفراغ نداشته است. در مطالعه حاضر تأثیر اکسیژن درمانی تکمیلی بر میزان بروز و شدت تهوع و استفراغ بعد از عمل جراحی سزارین به روش بی‌حسی نخاعی بررسی شده است. روش بررسی: این کار آزمایی بالینی بر روی 122 زن کاندید سزارین به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل انجام شد. برای گروه مداخله، حین عمل جراحی و پس از اتمام عمل جراحی در ریکاوری به صورت مداوم و در بخش بعد از زایمان به مدت 6 ساعت به صورت متناوب با استفاده از ماسک ونچوری به میزان 80 درصد معادل 12 لیتر در دقیقه تا شش ساعت استفاده شد و در گروه کنترل اقدامات روتین انجام شد (30 درصد اکسیژن معادل 5-3 لیتر در دقیقه با ماسک معمولی). میزان بروز و شدت تهوع و استفراغ در حین عمل جراحی و تا 6 ساعت بعد از عمل جراحی در ریکاوری و بخش بعد از زایمان در برگ ثبت اطلاعات درج گردید. یافته‌ها: بر اساس نتایج حاصله میزان بروز تهوع حین عمل جراحی در دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری نداشت و بعد از عمل جراحی در بخش ریکاوری و بعد از زایمان در گروههای مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی‏دار بود (01/0p<). میزان بروز استفراغ حین عمل جراحی و در بخش بعد از زایمان در گروههای مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی‏داری نداشت اما در بخش ریکاوری اختلاف معنی‏دار بود (001/0p<). شدت تهوع در گروه‌های مداخله و کنترل حین عمل جراحی، در بخش ریکاوری و تا 6 ساعت بعد از عمل جراحی در بخش بعد از زایمان اختلاف آماری معنی‌داری داشت و شدت تهوع در گروه کنترل بیشتر بود (05/0p<). نتیجه‌گیری: در این مطالعه نشان داده شدکه دریافت اکسیژن اضافی حین و بعد از عمل جراحی در پیشگیری از بروز تهوع و استفراغ حین عمل جراحی مؤثر نبود اما بعداز عمل جراحی سزارین در بخش ریکاوری در پیشگیری از بروز و کاهش شدت استفراغ و تهوع به روش بی‌حسی نخاعی مؤثر بود. اکسیژن مکمل نیاز به داروهای ضد استفراغ را در این بیماران کاهش داد. کلید واژه‌ها: تهوع و استفراغ، اکسیژن تراپی تکمیلی، جراحی سزارین، بی‌حسی نخاعی وصول مقاله: 17/3/89 اصلاحیه نهایی: 9/4/89 پذیرش مقاله: 12/4/89
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Effect of supplemental oxygen on the incidence and severity of nausea and vomiting in the patients after cesarean surgery under spinal anesthesia
چکیده انگلیسی مقاله ABSTRACT Background and aim: Nausea and vomiting are common complications after surgery occurring in 20-70 percent of total surgeries and depends on factors such as anesthesia method and hemodynamic status, oxygen concentration, pain, etc. In some studies use of higher concentrations of oxygen prior to surgery has resulted in decreased incidence of nausea and vomiting and in some other studies such results had not been verified. In the present study, the effects of supplemental oxygen has been assessed on the incidence and severity of nausea and vomiting in the patients after cesarean surgery under spinal anesthesia Materials and Methods: This study was a randomized clinical trial and 122 women who were candidate for cesarean surgery were assigned randomly into intervention and control groups. Intervention group received 80 percent O2 equivalent to 12 liter per minute, continuously during surgery and after surgery in recovery room, and alternatively 6 hours by use of ventury mask in the ward. The control group received 30 percent O2, equivalent to 3-5 liters per minute with a regular mask as a routine measure. The incidence and severity of nausea and vomiting was recorded during surgery, up to 6 hours after surgery, in the recovery room and in the postpartum ward. Results: According to the results, the incidence of nausea during surgery showed no significant relationship but it showed a significant difference in the recovery room and at the postpartum ward in the intervention and control groups (p< 0.01). Incidence of vomiting during surgery and at the postpartum ward in the intervention and control groups had no significant difference but it revealed a significant difference in the recovery room (p< 0.001). There was a significant difference in the severity of nausea in the intervention and control groups during surgery, in recovery room and after 6 hours of surgery in the postpartum ward and the severity of nausea was higher in the control group (p< 0.05). Conclusion: This study demonstrated that supplemental oxygen therapy during and after surgery by spinal anesthesia technique was not effective for the prevention of nausea. There was only a significant statistical difference in the rate of vomiting in the recovery room between the two groups. Use of supplemental oxygen decreased the need for analgesic drugs in these patients. Key words: Nausea and vomiting, Supplemental oxygen therapy, Cesarean surgery, Spinal anesthesia Conflict of Interest: Nill Received: June 7, 2010 Accepted: Jul 13, 2010
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله جمال صیدی | jamal seidy
student of phd of nursing, tarbiat modarres university and faculty member of kurdistan university of medical sciences,
دانشجوی دکترای تخصصی پرستاری دانشگاه تربیت مدرس، مربی گروه اتاق عمل دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کردستان (Kordestan university of medical sciences)

فریبا فرهادی فر | fariba farhadifar
obstetrics amp;amp; gynecology dept., kurdistan university of medical sciences, sanandaj, iran
گروه زنان و زایمان، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کردستان (Kordestan university of medical sciences)

نگین قدمی | negin ghadami
anesthesiologist, besat hospital, kurdistan university of medical sciences, sanandaj, iran
متخصص بیهوشی و مراقبتهای ویژه، مرکز آموزش و درمانی بعثت سنندج، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کردستان (Kordestan university of medical sciences)

فرناز زندوکیلی | farnaz zandvakili
obstetrics amp;amp; gynecology dept., kurdistan university of medical sciences, sanandaj, iran
گروه زنان و زایمان، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کردستان (Kordestan university of medical sciences)

دایم روشنی | daem roshani
student of phd of statistics, tarbiat modarres university, tehran, iran
دانشجوی دکترای آمار دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تربیت مدرس (Tarbiat modares university)

لادن طیفوری | ladan taifoori
nursing and midwifery school, kurdistan university of medical sciences, sanandaj, iran.
دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کردستان (Kordestan university of medical sciences)

صفورا امانی | safora amani
bachelor of operating room anesthesia, besat hospital, kurdistan university of medical sciences, sanandaj, iran.
کارشناس بیهوشی اتاق عمل، بیمارستان بعثت، دانشگاه علوم پزشکی کردستان، سنندج، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی کردستان (Kordestan university of medical sciences)

نشانی اینترنتی http://sjku.muk.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-240&slc_lang=fa&sid=en
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات