این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
مجله دانشگاه علوم پزشکی کردستان، جلد ۱۱، شماره ۲، صفحات ۷۸-۸۵
عنوان فارسی بررسی تأثیر نالترکسون بر کاهش علایم اختلال وسواسی ـ جبری
چکیده فارسی مقاله زمینه و هدف: علیرغم وجود داروهای جدید، اختلال وسواسی ـ جبری هنوز درمان مناسب پیدا نکرده است. بالا بودن میزان هم ابتلایی بین اختلال وسواسی ـ جبری و اختلالات طیف دوقطبی بیش از گذشته آشکار شده است. در این بیماران سوئیچ‏های خلقی و بروز چرخش‏های سریع خلقی به دنبال درمان با داروهای ضد افسردگی یک خطر واقعی محسوب می‏شود. از این دیدگاه درمان با داروی ضد وسواس غیرضد افسردگی می‏تواند حایز اهمیت نظری و بالینی زیادی باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر نالترکسون بر درمان اختلال وسواسی ـ جبری اجرا گردید. روش بررسی: در این پژوهش 23 بیمار سرپایی مبتلا به اختلال وسواسی ـ جبری که تا قبل از شروع تحقیق دست کم به مدت 3 ماه با دوز ثابت کلومی پرامین، فلوکستین، یا هر دو، تحت درمان بودند، بدون تغییر در دوز داروهای قبلی، تحت درمان با داروی نالترکسون با دوز روزانه 25 تا 100 میلی گرم قرار گرفتند. 4 بیمار به علت عدم پاسخدهی و 3 بیمار به علت عوارض غیرقابل تحمل دارو از پژوهش حذف شدند و در نهایت 16 بیمار (9 زن و 7 مرد) در پژوهش شرکت داشتند. کلیه بیماران قبل و پس از درمان با استفاده از مقیاس وسواسی ـ جبری "یل ـ براون" ارزیابی شدند. تحلیل داده‏ها با استفاده از آزمونهای ویلکاکسون، کولموگوروف- سمیرنو و تی انجام گرفت. یافته‌ها: نمرات خرده مقیاس‏های وسواس فکری، وسواس عملی و کل، یل ـ براون پس از درمان در مقایسه با قبل از درمان کاهش چشمگیری نشان داد.2 بیمار بیش از 6 ماه پس از قطع نالترکسون و سایر داروها فاقد علایم وسواسی باقی ماندند. شایعترین هم ابتلایی یافت شده در این بیماران اختلال دوقطبی بود. نتیجه‌گیری: با توجه به حجم کم نمونه و باز بودن پژوهش قابلیت اعتماد به یافته‏ها محدود می‏باشد، لیکن به نظر می‏رسد که نالترکسون حداقل بر روی زیرگروههایی از بیماران مبتلا به اختلال وسواسی ـ جبری به ویژه در هم ابتلایی با اختلالات طیف دوقطبی مؤثر می‏باشد. توصیه می‌شود تأثیرات دراز مدت نالترکسون پس از قطع درمان در مطالعات آتی مورد بررسی قرار گیرد. وصول مقاله: 7/9/84 اصلاح نهایی: 10/4/85 پذیرش مقاله: 14/4/85
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی The study of the effect of naltrexone on reduction of severity of obsessive-compulsive disorder (OCD)
چکیده انگلیسی مقاله Background and Aim: In spite of new medications, there is no effective treatment for OCD patients. At the present time strong association between OCD and the range of bipolar disorders is more evident. In these patients, the change of mood and the appearance of the fast mood cycles during medical therapy with antidepressants is a real hazard. In this view, medical therapy with anti OCD which is not accompanied by antidepressants, is of considerable theoretical and clinical value. This research deals with the assessment of the effect of naltrexone on OCD. Materials and Methods: This study included 23 patients with OCD who had received clomipramine, fluextine or a combination of both for at least 3 months. Continuing these drugs with the same doses, naltrexone 25-100 mg/day was also started for the patients. Lack of response and unbearable drug side effects occurred in 3 and 4 patients respectively, leading to deletion of these patients from the study. Ultimately 16 patients (9 women and 7 men) took part in this study actively. All the patients were assessed by means of YBOCS before and after treatment. The data were analyzed by Wilcoxon, Kolomogrov-Smirnov and T tests. Results: The grades of minor criteria for obsession, compulsion and total of YBOCS were decreased significantly after treatment and also the severity of OCD reduced. 2 patients remained free of symptoms of OCD for more than 6 months after stopping Naltrexone and the other medications. In this study, OCD was most commonly associated with bipolar disorders. Conclusion: Regarding the small sample size and the openness of the question, the validity of these results is limited, but it appears that Naltrexone is at least effective on some subgroups of OCD especially those associated with bipolar disorders. The study of long term effects of Naltrexone after the termination of treatment is recommended in the future.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله آرام حمیدی | aram hamidi


محبوبه دادفر | mahboobeh dadfar
master of clinical psychology. tehran psychiatric institute amp;amp; mental health research , tehran, iran
کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی ایران. انستیتو روانپزشکی تهران و مرکز تحقیقات بهداشت روان ، تهران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علوم پزشکی ایران (Iran university of medical sciences)

بیژن جهانگیری | bijan jahangiry


مهدی نصر اصفهانی | mehdi nasr esfahani


فرشته دادفر | fereshteh dadfar
master of biology, educational assistant of 5 area of shiraz payam nour university
کارشناس ارشد زیست شناسی، دستیار آموزشی دانشگاه پیام نور منطقه پنج شیراز، شیراز، ایران

نشانی اینترنتی http://sjku.muk.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-1-138&slc_lang=fa&sid=en
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده عمومی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات