این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
Journal of Plant Physiology and Breeding، جلد ۴، شماره ۲، صفحات ۵۵-۶۵
عنوان فارسی ارزیابی تنوع ژنتیکی در بین ژنوتیپ‌های سویا(Glycine max) ، با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD و ISJ
چکیده فارسی مقاله سویا (Glycine max) یکی از گیاهان زراعی مهم است که سرشار از مقادیر زیادی پروتئین و روغن می­باشد. به منظور ارزیابی تنوع ژنتیکی 45 ژنوتیپ سویای مورد کشت در ایران، از دو نوع نشانگر مولکولی (RAPD و ISJ) استفاده شد. در این مطالعه، قدرت تفکیک آغازگرهای IT (تکثیر اینترون) و ET(تکثیر اگزون) با هم مقایسه شد و داده­های حاصل از هر یک از نشانگرها به صورت جداگانه و در ترکیب با یکدیگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. ده آغازگر RAPD در مجموع 103 باند قابل امتیازدهی را تکثیر نمودند که 60 درصد آن­ها چندشکل بودند. از طرف دیگر 15 آغازگر ISJ در مجموع 129 باند مشخص تولید کردند که 87 درصد آن­ها چندشکل بودند. تجزیه کلاستر بر اساس معیار ضریب تطابق ساده و روش UPGMA صورت گرفت. ضریب کوفنتیک برای نشانگرهای RAPD و ISJ به ترتیب 95 و 81 درصد بود. تجزیه کلاستر داده­ها نشان داد که نشانگرهای مولکولی ISJ برای مطالعات تنوع ژنتیکی در سویا بهتر از RAPD هستند. ­علاوه بر این، بین دو گروه آغازگرهای IT و ET تفاوت معنی­داری مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که نشانگرهای مولکولی ISJ به ویژه آغازگرهای ET، برای ارزیابی تنوع ژنتیکی در سویا، از کارایی لازم برخوردارند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله تنوع ژنتیکی، سویا، نشانگر مولکولی، ISJ، RAPD،
عنوان انگلیسی Evaluation of Genetic Diversity among Soybean (Glycine max) Genotypes, Using ISJ and RAPD Molecular Markers
چکیده انگلیسی مقاله Abstract Soybean (Glycine max) is an important crop plant which contains a high amount of oil and protein. To evaluate the genetic diversity of 45 soybean genotypes growing in Iran, two types of molecular markers (RAPD and ISJ) were used. Two sets of different primers were used to compare potential differentiation power of IT (Intron targeting) and ET (Exon targeting) primers. Data obtained from each molecular marker was analyzed separately and in combination. Ten RAPD primers amplified 103 scoreable bands from which 60% were polymorphic, whereas 15 ISJ primes resulted to 129 sharp bands from which 87% were polymorphic. Cluster analysis was carried out based on simple matching coefficient of similarity and UPGMA method. The cophenetic coefficient for RAPD and ISJ markers were 0.95 and 0.81, respectively. Cluster analysis revealed that ISJ molecular markers were better in genetic diversity studies than RAPD markers in soybean genotypes. Furthermore, significant variation was not found between two groups of IT and ET primers (P≤ 0.01). Results of this study suggested that ISJ molecular markers especially ET primes are reliable tools to investigate genetic diversity among soybean genotypes.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Genetic Diversity, Glycine max, ISJ, RAPD, Soybean
نویسندگان مقاله مژگان panjoo |
agronomy and plant breeding department, faculty of agriculture, university of lorestan, p.o. box 465, khorramabad, iran
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه لرستان (Lorestan university)

فرهاد نظریان فیروزآبادی | nazarian firouzabadi
agronomy and plant breeding department, faculty of agriculture, university of lorestan, p.o. box 465, khorramabad, iran
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه لرستان (Lorestan university)

احمد اسماعیلی |
agronomy and plant breeding department, faculty of agriculture, university of lorestan, p.o. box 465, khorramabad, iran
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه لرستان (Lorestan university)

هادی احمدی |
agronomy and plant breeding department, faculty of agriculture, university of lorestan, p.o. box 465, khorramabad, iran
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه لرستان (Lorestan university)

نشانی اینترنتی http://breeding.tabrizu.ac.ir/article_3790_647.html
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات