این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
آرشیو توانبخشی، جلد ۱۷، شماره ۱، صفحات ۴۲-۵۳
عنوان فارسی اثربخشی مداخله زودهنگام مبتنی‌بر والدین بر میزان توجه اشتراکی (پاسخ‌دهی) کودکان پیش‌دبستانی دارای اختلال طیف اوتیسم: پژوهش مورد منفرد
چکیده فارسی مقاله هدف توجه اشتراکی، به توانایی فرد در تمرکز بر اطلاعات موجود در کانون توجه دیداری خویش، به‌موازات اطلاعات موجود در کانون توجه دیداری فرد دیگر اشاره دارد. در این جریان، دو نفر فعالانه توجه‌ خود را معطوف یک شی‌ء، موقعیت یا رویداد می‌کنند. نقص در توجه اشتراکی یکی از اولین نشانه‌های قابل‌تشخیص در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم به شمار می‌رود. این مهارت تأثیر بسیاری بر رشد و تحول مهارت‌های زبانی، شناختی و اجتماعی دارد. به‌عبارت‌دیگر، توجه اشتراکی ممکن است به‌عنوان یک مهارت کلیدی عمل کند؛ بدین معنی که دستیابی به این حوزه از رشد، دستاوردهای جانبی بسیاری را برای کودک به ارمغان می‌آورد. ازاین‌رو، استفاده از مداخلات درمانی زودهنگام به‌منظور بهبود توجه اشتراکی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم ضرورت می‌یابد. پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثربخشی مداخله زودهنگام مبتنی‌بر والدین بر میزان توجه اشتراکی (پاسخ‌دهی) کودکان پیش‌دبستانی دارای اختلال طیف اوتیسم انجام گرفت. روش بررسی جامعه آماری این پژوهش را کودکان مراجعه‌کننده به مرکز اوتیسم اردیبهشت در شهر اصفهان تشکیل می‌دادند که تعداد آنها 57 نفر بود. ازآنجاکه پژوهش حاضر به‌دنبال موارد خاص یا غیرمعمول بود، از روش نمونه‌گیری هدفمند استفاده شد و شرکت‌کنندگان براساس قضاوت پژوهشگر یا اهداف مطالعه انتخاب شدند. براین‌اساس، سه کودک 5-3 ساله که به تشخیص متخصص، علایم و نشانه‌های اختلال طیف اوتیسم را داشتند و در زمینه توجه اشتراکی دچار آسیب بودند، انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تشخیص اوتیسم گیلیام (GARS) و مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه (ESCS) بود. در این پژوهش، روش مورد منفرد با طرح A-B مورداستفاده قرار گرفت. در این روش پس از 5 جلسه خط پایه، مداخله آغاز گردید و طی 12 جلسه انفرادی مهارت توجه اشتراکی به کودکان آموزش داده شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌های گردآوری‌شده، ابتدا نمرات خام به نمرات استاندارد تی تبدیل و موقعیت خط پایه، مداخله و پیگیری هر آزمودنی روی نمودار رسم و برای تفسیر و نتیجه‌گیری از این نمودارها، از تحلیل دیداری، شاخص روند و شاخص ثبات، درصد داده‌های غیرهمپوش و درصد داده‌های همپوش استفاده شد. یافته‌ها در تحلیل دیداری نمودار داده‌ها، مداخله در هر سه آزمودنی اثربخش بوده است. میانگین نمرات از 92/39، 30/37 و 89/38 برای هر سه آزمودنی در خط پایه به 04/52، 79/52 و 69/51 در موقعیت مداخله رسید. درصد غیرهمپوشی داده‌ها (PND) در دو موقعیت خط پایه و مداخله برای سه شرکت‌کننده به‌ترتیب 83، 100 و 91 درصد بود. این اثربخشی در مرحله پیگیری، همچنان مشهود بود. نتیجه‌گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد مداخله زودهنگام مبتنی‌بر والدین می‌تواند به‌عنوان یک روش آموزشی مؤثر برای بهبود توجه اشتراکی در کودکان پیش‌دبستانی دارای اختلال طیف اوتیسم مورداستفاده قرار گیرد. با توجه به اینکه آسیب در توجه اشتراکی، یکی از ویژگی‎‌های اصلی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم است و توجه اشتراکی سبب بهبود در دیگر حیطه‌های رشدی می‌شود، می‌توان پیشنهاد کرد که بهبود توجه اشتراکی باید به‌عنوان یک هدف اصلی در مداخلات توان‌بخشی و آموزشی در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم تعیین شود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Effectiveness of Family-Based Early Intervention on the Degree of Joint Attention (Responding) of the Children with Autism Spectrum Disorder: A Single-Subject Study
چکیده انگلیسی مقاله Objective Joint attention refers to person’s ability in focusing on the present information in his or her visual attention, along with existing information on other’s visual attention. In this process, 2 people actively pay attention to a thing, situation, or event. Defects in joint attention is considered one of the first diagnosable signs in children with autism spectrum disorder (ASD). This skill has considerable effect on growth and development of social, cognitive, and verbal skills. In other words, joint attention may act as a key skill, i.e. achieving this area of growth, brings several by-products for children. Therefore, using therapeutic early interventions in order to improve the joint attention of children with ASD is necessary. The present study aimed to investigate the effectiveness of family-based early intervention on the improvement of joint attention of the children with ASD. Materials & Methods The research population included 57 children who had referred to Ordibehesht Autism Center in Isfahan. Because the present research sought for special cases, the purposeful sampling method was used. In this regard, the research sample comprised 3 children of 3-5 years old who had symptoms of autism spectrum disorder by the diagnosis of specialists, and had difficulties regarding joint attention. The research instrument was the Gilliam Autism Rating Scale (GARS) and Early Social Communication Scales (ESCS). In the present study, the single-subject study with the A-B design was used. In this method, after 5 baseline sessions, intervention was started and during 12 individual sessions, the joint attention skill is taught to children. To analyze the obtained data, at first the raw data were converted to standard T scores and the situation of baseline, intervention, and follow up of every subject was drawn on the diagram. To interpret and infer from the diagrams, we used visual analyses, trending, and stability, as well as percentages of non-overlapping data and overlapping data. Results According to the visual analyses of the data diagrams, the intervention was effective on the 3 subjects. The mean scores of 3 subjects in the baseline have increased from 39.92, 37.30, and 38.89 to 52.04, 52.79, and 51.69, respectively. The percentage of non-overlapping data (PND) in the two baseline and intervention situations for the 3 subjects was 83%, 100%, and 91%. This effectiveness was observable in the follow-up stage. Conclusion The findings of the present study indicated that the family-based early intervention can be an effective educational program for improvement of joint attention of the preschool children with ASD. Because defects in joint attention is one of the main features of children with ASD and joint attention brings improvement in other aspects of growth, we suggest that improving joint attention be considered as a main objective in rehabilitation and educational interventions in children with autism.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله ناهید وکیلی زاده | nahid vakilizadeh
department of children with special needs, faculty of psychologic and education science, university of isfahan, hezar jarib st., azadi sq., isfahan, iran.
اصفهان، میدان آزادی، خیابان هزارجریب، دانشگاه اصفهان، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، گروه روانشناسی کودکان با نیازهای خاص.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

احمد عابدی | ahmad abedi
associate professor of the department of children with special needs, university of isfahan, isfahan. iran.
دانشیار، گروه روانشناسی کودکان با نیازهای خاص، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

علیرضا محسنی اژیه | alireza mohseni ezhiyeh
ma student of psychology of children with special needs. university of isfahan. isfahan. iran
دانشجوی رشته روانشناسی کودکان استثنایی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

الناز پیشقدم | elnaz pishghadam
ma student of counseling. university of isfahan. isfahan. iran.
دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه اصفهان، اصفهان،ایران.
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه اصفهان (Isfahan university)

نشانی اینترنتی http://rehabilitationj.uswr.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-2007-1&slc_lang=fa&sid=en
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده روانشناسی کودکان استثنایی
نوع مقاله منتشر شده پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات