این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
The Journal of Humanities، جلد ۲۲، شماره ۱، صفحات ۸۷-۱۰۸
عنوان فارسی مرابطه: تحلیل ساحتی از اندیشۀ مهدویتِ حافظ شیرازی با تکیه بر غزل: «به پیشِ خیلِ خیالش کشیدم ابلقِ چشم»
چکیده فارسی مقاله در یکی از غزل های مدحی حافظ (235 قزوینی- غنی) بیتی دیده می‎شود، که به دلیل وجود نشانه‏هایی در بیت و نشانه‏های تکمیلی دیگر در کل غزل، به نظر نویسندگان در تأیید و تحلیل «اعتقاد حافظ به اندیشۀ مهدویت» برجسته و قابل تأمل است. این غزل در حال و هوایی عاشقانه سروده شده است. معشوقِ مذکورِ در غزل در سفر است و از او با لقب «شهسوار» یاد شده است. نشانۀ مهم دیگر اینکه حافظ سخت چشم به راه بازگشت اوست: به پیشِ خیلِ خیالش کشیدم ابلقِ چشم/ به آن امید که آن شهسوار باز آید(2/235) فرضیۀ نویسندگان این است که حافظ در این بیت به یک رسم کهن اسلامی، که در روایات و احادیثِ رسیده از پیشوایان شیعه (ع) بر آن بسیار تأکید شده است، آشنایی و در جهان شعر خود به آن التزام یا اشارتی داشته است. این رسم یا آیین اسلامی همان «مرابطه» است که در بیت دوم غزل به آن اشاره شده و در موضوع «انتظار مهدی موعود (عج)» از اعمال مهم محسوب شده است. از دیدگاه روایات شیعی مرابطه عمل بسیار پسندیده ای است و بر هر منتظر لازم است تا با امام خود مرابطه کند. در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل محتوا، ابتدا این عمل و اصل آن از دیدگاه روایات اسلامی تبین و سپس بیت مذکور شرح شد. از آنجا که نشانه­ها و اشارات غیر قابل انکار در این بیت و کل غزل از یک سو و همسویی و همسانی اندیشۀ مرکزی طرح شده در آن با اندیشۀ محوری حافظ در دیوان وی در بارۀ مهدویت از سوی دیگر مطابقت دارد، آشنایی و تأکید حافظ براین رسم شیعی را نمی‌توان انکار کرد. دستاورد این تحقیق در تفسیر این غزل حافظ نقش کلیدی دارد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Hafiz and Morabete (Stationing): An Analysis of Mahdaviyyat in Hafiz Poetry Based on the Couplet 235/2
چکیده انگلیسی مقاله This study is accomplished in order to find out whether the following piece of verse can be considered as the sign of Mahdaviyyat in Hafiz’s worldview: ‘Before the cavalry of his fancy, the black and the white of my eye, I sent; in the hope that the imperial horse rider might come back.’ (Hafiz Diwan ed. Ghani & Ghazvini 235/2. ) The authors hypothesize that Hafiz has reflected a prospective climate in the aforementioned ghazal (lyric) and taking his life and other allusions in his Diwan into consideration, it could at least be said that there are views which can be counted as to be in accordance with Mahdaviyyat philosophy. It also shows that Hafiz had been acquainted with Morabete (stationing), which is an old Islamic tradition being stressed by Holy Prophet and Shia Imams. Using descriptive-analytic approach, this study is about to analyze this tradition from the point of view of Quran and Islamic narrations. The findings of this study can play a basic role in true analysis of this ghazal, tracing Hafiz’s belief in Mahdaviyyat vision, and in the definition of Morabete (stationing).
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله خدیجه حاجیان |
assistant professor

ابراهیم خدایار |
associate professor of persian language and litrature at tmu

نشانی اینترنتی http://eijh.modares.ac.ir/article_13278_e87414f975d0dc864699c8430b8e1b1d.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات