این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
The Journal of Humanities، جلد ۱۹، شماره ۲، صفحات ۴۳-۶۵
عنوان فارسی مجازات های نامتناسب به منزله نقض کرامت انسانی
چکیده فارسی مقاله مجازات های نامتناسب به مجازات هایی گفته می شود که بدون در نظر گرفتن معیارهای تناسب که عبارتند از: معیار صدمه و آسیب وارد شده، میزان خطرناکی مطلق و نسبی جرایم، نوع جرم ارتکابی، خصوصیات مرتکب و میزان و نوع تقصیر بزه دیده، به تصویب و اجرا می رسد. با درنظر گرفتن اهداف کیفرشناسی، از قبیل سزادهی، بازدارندگی و تأمین دفاع اجتماعی، به منزله بخشی از معیار تناسب در فرایند تعیین، تشخیص و اعمال مجازات های متناسب، در تضاد با منطق و فلسفه اصل تناسب است. در واقع، این رویکرد. علت اصلی ممنوعیت مجازات های نامتناسب در اسناد بین المللی، منطقه ای و ملی حقوق بشری، ممنوعیت استفاده از انسان به منزله ابزاری در نظام کیفری ایران، مقررات روشنی برای ممنوعیت چنین مجازات هایی وجود ندارد و مجازات‌های تعیین شده در بسیاری از قوانین کیفری، از قبیل قانون مجازات اسلامی (1996- 1991)، قانون جرایم نیروهای مسلح (2003)، قانون مبارزه با مواد مخدر (1997) و مجازات مرتکبین ارتشا، اختلاس و کلاهبرداری (1988)، مطابق با معیارهای تناسب نیست. به ویژه با میزان خطرناکی مطلق و نسبی جرایم، خصوصیات مجرم و میزان تقصیر بزه دیده. این مقاله به بررسی معیارهای اصلی متناسب میان جرم و مجازات، مفهوم مجازات های نامتناسب، مبانی فلسفی ممنوعیت چنین مجازات هایی و تضاد آن با کرامت انسانی می پردازد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Disproportionate Punishments as Violation of Human Dignity
چکیده انگلیسی مقاله Disproportionate punishments are those punishments passed or enforced without considering the criteria of proportionality, namely the criteria of harm done, the absolute or relative seriousness of crimes, the kind of committed crime and offender characteristics, the degree and kind of victim’s culpability. Considering the penological aims, such as retribution, deterrence and securing social defense, as a part of proportionality test, in the process of determining, distinguishing and enforcing proportionate punishments, is contrary to the rationale and philosophy of proportionality principle. In fact, this approach eviscerates this principle and leaves only an empty shell. The main cause of the prohibition of disproportionate punishments in the international, regional, national human rights' documents is the proscription of using human beings as a means to an end (instrumentalism), aiming at the heart of human dignity. In the Iranian legal system, there are no clear rules and regulations about the prohibition of these kinds of punishments and the determined punishments in many penal codes, such as the Islamic penal code (1991, 1996), the Penal Code of Armed Forces Crimes (2003), the Act against Narcotics (1997) and the Punishment aggravating Act of Bribery, Embezzlement and Fraud (1988) are not compatible with the standards of proportionality, especially with the absolute and relative seriousness of offences, offender characteristics and victim’s culpability. This article tries to explore the principal criteria of proportionality between crime and punishment, the concept of disproportionate punishments and the philosophical foundations of the prohibition of such punishments and their contradiction with human dignity.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله محمد jhafar حبیب زاده | mohammad jhafar
هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تربیت مدرس (Tarbiat modares university)

نشانی اینترنتی http://eijh.modares.ac.ir/article_5570_de9c6e948d9830ff40ca84f46bfdc373.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات