این سایت در حال حاضر پشتیبانی نمی شود و امکان دارد داده های نشریات بروز نباشند
The Journal of Humanities، جلد ۱۳، شماره ۱، صفحات ۱۳-۳۰
عنوان فارسی فاعل دارای حالت مفعولی در زبان فارسی
چکیده فارسی مقاله فارسی زبانی ضمیر انداز با ترتیب فاعل، مفعول و فعل است که در آن همه گروههای نحوی اصلی به جز گروه فعلی، هسته ابتدا هستند. فعلها در این میان رفتار دوگانه‌ای از خود نشان می‌دهند به‌طوری که در حالت بی‌نشان متممهای غیر فعلی آنها پیش از هسته فعل و متممهای جمله‌ای آنها پس از هسته فعل قرار می‌گیرد (سمیعیان 1983، کریمی 1989، درزی 1996). گروههای اسمی در این زبان دارای حالت آشکار نیستند. اما مفعولهای مشخص نشانه «را» دارند که به پیروی از کریمی (1989) آن را نشانه آشکار حالت مفعولی در نظر می‌گیریم. وجود را بر روی گروههای اسمی فاعل یا متمم منجر به ساختی غیر دستوری می‌شود. در این مقاله در پی آنیم که ثابت کنیم گروه اسمی با نشانه ‌«را» در جملات موسوم به ساخت تمیز همچون «من بهرام را عاقل می‌پندارم» در واقع فاعل یک خرده جمله است. از این رو، ضمن اثبات وجود این مقوله در زبان فارسی نشان می‌دهیم که فاعل نیز در این زبان می‌تواند به شرط وقوع در جایگاه نحوی مناسب نشانه «را» را بپذیرد. در بخش یک این مقاله به مجادله بر سر خرده جمله می‌پردازیم. در بخش دو، خرده جمله را در ساخت تمیز در فارسی نشان می‌دهیم.در بخش سه تحلیلی کمینه‌گرا از این ساخت ارائه می‌دهیم و در نهایت بخش چهار پایان مقاله خواهد بود.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله
عنوان انگلیسی Small Clauses in Persian
چکیده انگلیسی مقاله The Persian morpheme ra has attracted the attention of many linguists including Karimi (1989), Dabir-Moghaddam (1990) and Ghomeshi (1996) among others. Karimi takes ra as the accusative case marker, the presence of which on subjects and objects of prepositions render the sentence ungrammatical. According to Ghomeshi (1996), it marks DPs functioning as VP-level topics. Dabir-Moghaddam (1990) analyzes ra as the secondary topic marker in the Halidayian Functional grammar framework. In none of these analyses, this morpheme appear on deep subjects. In this article, it is highlighted that ra may also mark subjects, just in case it occurs in the right grammatical configuration. More specifically Persian has the category of small clause in which an NP marked with ra is the subject of the small clause rathar than object of the matrix sentence. This is an unprecedented hypothesis in Persian linguistic literature. I also present a minimalist account of the construction in question.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله
نویسندگان مقاله علی درزی |
faculty member at tehran university
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه تهران (Tehran university)

نشانی اینترنتی http://eijh.modares.ac.ir/article_5392_26f27989613aa3cddc6e841994022404.pdf
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات